Dana 21. septembra 1991. godine pripadnici Ministarstva unutrašnjih poslova i Zbora narodne garde (ZNG) Republike Hrvatske, ispred mosta na reci Korani u Karlovcu, zaustavili su dva vojna kamiona u kojima su se iz kasarne „Mekušje” u kasarnu „Logorište” prevozili pripadnici aktivnog i rezervnog sastava JNA, koji su, nakon pregovora i obećanja hrvatske strane da će biti pušteni, odložili oružje.
Odmah po predaji, jedna grupa aktivnih pripadnika JNA odvezena je u Karlovac u prostorije policije, a druga grupa, od 17 rezervista sa Korduna, sprovođena je pešice preko Koranskog mosta. Čim su stupili na most, pojavili su se uniformisani ljudi s fantomkama na glavama i počeli „krvavi pir” nad rezervistima u kojem su trinaestorica likvidirana: Jovan Sipić (25), Božo Kozlina (27), Nebojša Popović (24), Milić Savić (41), Milenko Lukač (32), Nikola Babić (43), Slobodan Milovanović (25), Svetozar Gojković (32), Miloš Srdić (43), Zoran Komadina (27), Mile Babić (42), Vaso Bižić (36) i Mile Peurača (27). Svi su bili iz Krnjaka i okolnih sela, jedino je Mile Babić bio aktivni podoficir JNA, koji je dobrovoljno ostao s rezervistima.
Nebojša Jasnić, Duško Mrkić i Branko Mađarac spasili su se skokom s mosta, dok se Svetozar Šarac, iako s teškim povredama, iskobeljao ispod mrtvih saboraca.
Za ovaj zločin je pred hrvatskim pravosuđem u maju 1992. započeo krivični progon karlovačkog specijalca Mihajla Miše Hrastova, a završio se u maju 2015, presudom Vrhovnog suda, kojom je osuđen na četiri godine zatvora zbog krivičnog dela protiv čovečnosti i međunarodnog prava – protivpravnim ubijanjem i ranjavanjem neprijatelja. Hrvatsko pravosuđe se u te 23 godine „proslavilo” s ukupno sedam presuda (prvostepeni sudovi su ga oslobađali, a drugostepeni ukidali takve presude) istom čoveku za isto krivično delo, da bi ga na kraju ipak proglasilo zločincem, paralelno od njega praveći heroja i žrtvu.
Iako izvedeni dokazi ukazuju da je u likvidaciji rezervnog sastava JNA, u to vreme jedine legitimne i regularne vojske u državi SFRJ, u čijem sastavu je formalnopravno još bila i Hrvatska, učestvovalo više lica, koja su dobijala naredbe iz karlovačkog Kriznog štaba, hrvatsko pravosuđe nikog drugog, osim spomenutog Hrastova, još nije procesuiralo, a mala je verovatnoća da će to učiniti i u budućnosti.
Ovaj događaj se u hrvatskoj javnosti opravdavao ubistvom trojice hrvatskih policajaca kod Budačke Rijeke u avgustu 1991. godine, za šta je sud u Karlovcu još 1999. u odsustvu osudio trojicu kordunaških Srba na maksimalne kazne od po dvadeset godina zatvora.
Uprkos osuđujućoj presudi za ratni zločin izrečenoj od domaćih sudova, Hrastov je u Hrvatskoj postao “ikona branitelja i simbol Domovinskog rata”, koji je na 30. godišnjicu zločina dobio i svoj mural u gradu u kojem je zločin počinio. Istovremeno je i most na kojem je zločin počinjen, odlukom karlovačkog Gradskog veća, dobio ime po specijalnoj jedinici policije “Grom”, čiji je pripadnik bio i osuđeni ratni zločinac Mihajlo Hrastov.
U Beogradu i Banjaluci, 20.09.2025.
P R E D S E D N I K
Savo Štrbac
Povezani tekstovi
