Srpsko-hrvatski odnosi svake godine su sve gori i gori, ocenio je danas predsednik Udruženja “Veritas” Savo Štrbac, navodeći da su mlade generacije u Hrvatskoj indoktrinisane da mrze sve što je srpsko.
Štrbac povodom godišnjice vojne hrvatske akcije “Oluja” u kojoj je proterano više od 250.000 Srba, a ubijeno oko 2.000, kaže da danas, nakon 26 godina, odnosi srpskog i hrvatskog naroda, kao i odnosi država Srbije i Hrvatske, nisu dobri.
Govoreći o odnosima između dve države, Štrbac kaže da su na veoma niskom nivou.
“Imamo situaciju da su se predsednici češće sretali u toku rata kada je bilo najgore, nego sada. Vodi se medijski rat, a kada odnosi nisu dobri između država, ne mogu biti ni između naroda”, navodi Štrbac.
Prema njegovim rečima, u Hrvatskoj je na snazi i revizija istorije, koju toleriše država.
U tom smislu kaže da često imaju promocije knjiga, filmova koji su revizija istorije, a kao primer navodi promociju knjige o Jasenovcu koji se promoviše kao radni logor za vreme NDH.
“Razumem ih donekle što slave Oluju kao jednu od najslavnijih pobeda u svojoj istoriji jer to im je osnov postojanja današnje države, ali ne razumem ih kada veličaju NDH i Pavelića, što je osudio čitav svet”, dodaje Štrbac.
Primećuje da je jedan od većih problema za loše odnose među narodima to što je u Hrvatskoj na delu indoktrinacija mladih da mrze sve što je srpsko.
“Ljudi koji su rođeni pre 26 godine, od kojih je većina danas završila fakultete, osnovala porodice, odrasli su na indoktrinaciji da se mrzi sve što je srpsko i to su podržavali svi segmenti društva – obrazovni sistem, Katolička crkva, mediji, ulica i porodica”, kaže Štrbac.
Dodaje da bi sada te ljude okrenuli toleranciji ka drugome i različitom, morali bi svi ti segmenti društva da ih uče tome.
Međutim, kako kaže, to se ne može učiniti preko noći i dekretom, već je i za to potrebno vreme, možda isto koliko je trajao proces indoktrinacije.
“Rezultat te indoktrinacije je Tompsonov koncert i toliko okupljenih ljudi, od kojih velika većina nosi ustaške ambleme jer je to za njih ponos”, kaže Štrbac.
Govoreći o eventualnom povratku onih koji su prognani pre 26 godina iz Hrvatske, Štrbac kaže da je za to potrebno ispuniti neke pretpostavke.
“Moraš imati krov nad glavom, moraš imati od čega živeti, a ti ljudi čim god da su se bavili pre rata, nemaju ništa, a nema ni zaposlenja. Postoji tihi egzodus, svakoga dana ljudi odlaze, kako oni koji su se vratili, tako i oni koji su ostali, a niko ne beži od dobra, beži se od zla”, naveo je on.
Štrbac primećuje i da su male šanse da se, oni koji su bili deca kada su prognani i kao mali došli u nove sredine, vrate u Hrvatsku gde su rođeni.
Nade ipak ima jer, kako kaže Štrbac, ima i mlađih ljudi koji traže da im se vrati imovina koju su sa roditeljima, babama, dedama, izgubili 1995. godine.
Međutim, kako napominje, u Hrvatskoj Srbi smetaju i kao turisti, a kamoli kao povratnici.
“Ovi ljudi koji se indoktriniraju, oni Srbima i koji dođu kao turisti prave probleme, a nas nikako ne podnose. Trebalo bi mlađe generacije odgajati u toleranciji da bismo videli svetlo na kraju tunela”, zaključio je Štrbac.
Povezani tekstovi
