BEOGRAD – U selu Žirovac u opštini Dvor na Uni u Hrvatskoj danas će biti služen pomen Srbima ubijenim na tom području u hrvatskoj akciji “Oluja” u avgustu 1995. i nakon nje, potvrdio je Srni predsjednik Informaciono-dokumetacionog centra „Veritas“ Savo Štrbac.
Parastos će biti služen u Crkvi Svetog Georgija, nakon čega će biti položeni vijenci na groblje na kome je sahranjen veći broj žrtava “Oluje” od kojih mnoge nisu identifikovane.
Iz Koalicije udruženja izbjeglica u Srbiji saopštili su da odustaju od polaganja vijenaca Srbima stradalim u akciji “Oluja” u selu Žirovac, a Štrbac je ovakav potez kritikovao.
„Da je neko imao namjeru da ode, onda bi otišao i ne bi to uslovljavao“, smatra Štrbac i dodaje da je riječ o pokušaju „skretanja medijske pažnje“, kao što je nespretno učinio i Veljko Džakula nedavnim odlaskom u Knin, koji je “za pet minuta medijske slave bio spreman da proda srpstvo“.
Štrbac ističe da je “Veritas” u prethodnih pet dana u Tunjicama, Svodni i Bosanskom Petrovcu obilježio 17. godišnjicu stradanja Srba u “Oluji”, ne obazirući se na to ko će od zvaničnika doći ili ne.
Iz Koalicije udruženja izbjeglica u Srbiji saopštili su da odustaju od ranije najavljenog dolaska u selo Žirovac , “jer hrvatska vlast i predstavnici srpskih organizacija u Hrvatskoj nisu pokazali iskrenu želju da podrže njihovu inicijativu”.
Prema podacima “Veritasa”, Hrvati su, i po hrvatskim i po srpskim izvorima, ušli u Dvor u popodnevnim časovima 7. avgusta, a zločin se dogodio 8. avgusta oko 14.30 časova.
Jedan od izvora je i knjiga o ratnom putu 145. brigade HVO iz zagrebačke Dubrave, a u hrvatskom časopisu „Zrin“ od 17. septembra 1995. godine, sami Hrvati govore koje su jedinice ušle prve u Dvor na Uni i iz kog pravca, i pominje se ime komandanta u specijalnoj zagrebačkoj izviđačko-diverzantskoj satniji Matije Ciprića.
U UN-ovim dokumentima, na koje se pozvao hrvatski portal “Indeks.hr“, opisana su, prema riječima jednog danskog vojnika, četvorica muškaraca koji su, bez ikakvog razloga likvidirali srpske civile, kao i način na koji su žrtve smaknute.
Svjedok je prvog počinioca opisao kao muškarca od 40 godina, visokog 190 centimetara, vitkog, u tamnoj maskirnoj uniformi i s ruksakom, naoružanim najverovatnije automatskim oružjem AK 47, koji je pobio civile u školskom hodniku.
Drugi je počininilac opisan kao pedesetogodišnjak, visine od 160-170 centimetara, odjeven u tamnu maskirnu uniformu, koji je u školski hodnik ubacio ručnu granatu.
Preostala dvojica imala su oko 30 godina i bili su odjeveni u svijetle maskirne uniforme, naoružani automatskim oružjem AK 47, a jedan od njih je ušao s protivtenkovskom minom u školu, dok je drugi ubacio ručnu bombu u školu.
Dan nakon emitovanja priloga danske televizije o ovom zločinu u aprilu 2011. godine, hrvatski portal “Indeks.hr“, na osnovu „povjerljivih dokumenata UN-a“, objavio je opis devet žrtava, od kojih je šest identifikovano: Desanka Teodorović (1915), Zorka Marić (1956), Jovan Macut (1931), Terezija Ružak (1933), Darko Krivokuća (1976) i Slobodan Vukšić (oko 70 god).
Prema “Veritasovim” istraživanjima, žrtve su štićenici Doma penzionera i pacijenti Psihijatrije iz Petrinje.
Iako se u svim izvorima navodi da su sve žrtve srpske nacionalnosti, “Veritas” je došao do saznanja da je Terezija Ružak po nacionalnosti Hrvatica.
Povezani tekstovi
