Direktor Dokumentaciono – informacionog centra “Veritas” Savo Štrbac poručio je da Zagreb, koji je nedavno podigao krivične prijave protiv grupe srpskih generala zbog granatiranja Banskih dvora 1991. godine, zaboravlja da su hrvatski piloti ubijali srpsku djecu i starce u izbjegličkim kolonama u BiH.
Štrbac navodi da Hrvatima nije prijetila nikakva opasnost od onih u izbjegličkim kolonama, i da te iste pilote ne namjerava kazniti već ih naziva vitezovima i herojima.
Štrbac je u izjavi za Srnu podsjetio da za granatiranje izbjegličkih kolona na Petrovačkoj i Prijedorskoj cesti u avgustu 1995. godine u kojim je poginulo 13 srpskih civila – izbjeglica iz Republike Srpske Krajine, a više desetina ranjeno, Tužilaštvo BiH vodi istragu, koju nikako ne može da okonča pošto Hrvatska neće da im dostavi imena pilota koji su upravljali avionima u trenutku granatiranja kolona.
“Štaviše, službena Hrvatska je sve do 2013. godine poricala da su njeni avioni uopšte učestvovali u tim granatiranjima, optužujući Srbe za `samogranatiranje`”, ukazao je Štrbac.
On je podsjetio da je tek kada je hrvatski magazin “Vojna povijest” objavio sve aktivnosti hrvatskog vazduhoplovstva u akciji “Oluja” navodeći i Petrovačku i Prijedorsku cestu, hrvatska strana u pisanoj formi priznala da je “hrvatska vojska zaista preduzimala određene akcije protiv srpskih motorizovanih oklopnih kolona na teritoriji BiH, ali da im meta nisu bili srpski civili”.
“Dakle, ako su hrvatski organi gonjenja čekali 26 godina validne dokaze da procesuiraju odgovorne pripadnike bivše ЈNA za granatiranje Banskog dvora, gdje je bila jedna civilna žrtva i četvoro ranjenih, pitam se šta ih je sprečavalo da procesuiraju odgovorne po komandnoj odgovornosti i neposredne izvršioce ubistva na Petrovačkoj i Prijedorskoj cesti kada su imali sve dokaze u rukama, odnosno zašto nisu postupili po zamolnici Tužilaštva BiH da ih baram oni procesuiraju”, pita Štrbac.
Prema njegovim riječima, odgovor je opet u dvostrukim aršinima evropske Hrvatske.
“Njihovi piloti, koji su ubijali djecu i starce u drugoj državi koji im nisu bili nikakva prijetnja su `vitezovi` i `heroji` kako su /Rudolfa/ Perešina posmrtno nazvali prvi predsjednik Hrvatske Franjo Tuđman i Antun Tus, a piloti ЈNA i njihovi naredbodavci, koji su granatirali legalni vojni cilj su `ubice i ratni zločinci`. Naravno na ovakvim duplim standardima se ne može graditi ni pomirenje ni povjerenje”, zaključio je Štrbac.
Prema podacima “Veritasa” u granatiranju Petrovačke ceste u blizini mjesta Bravsko hrvatska avijacija je 7. avgusta 1995. godine svojim granatama ubila Darinku Drču /68/ i njene unuke Јovicu Drču /6/ i Mirjanu Dubajić /21/ kao i Nevenku Rajić /11/ i njenog brata Žarka /9/, te Krstana Vukovića /44/ i njegovog sina Darka /13/. Ubijeni su i Branko Stjelja /72/ i njegov sin Mirko /34/ i Milka Kovačević /83/.
U tom napadu je ranjeno na desetine izbjeglica, a avion koji ih je pobio “mig 21” je poletio sa aerodroma Split.
Samo dan kasnije – 8. avgusta na cesti Novi Grad – Prijedor u selu Svodna dva hrvatska “miga 21”, koja su poletjela sa zagrebačkog aerodroma “Pleso” raketirali su izbjegličku kolonu i tom prilikom ubili Mariju Galožu /76/, njenog sina Radu /40/ i Milu Malobabića /42/ dok je četvoro djece i četiri žene teže ranjeno.
U operaciji “Bljesak” koja je prethodila “Oluji” hrvatski avion “mig” 21 je bacio četiri kasetne bombe nad Bosanskom Gradiškom koje su usmrtile Nemanju Golića/9/ i njegovu sestru Dajanu /6/. Tom prilikom je teško ranjena njihova majka Gordana i troje komšija.
Avion je oboren odmah po izbacivanju ubojnog tereta od strane VRS, a zajedno sa raspadnutim avionom u Savu je pao i pilot Rudolf Perešin, inače dezerter iz ЈNA.
Srpska strana je o ovim akcijama Hrvatske obavijestila Međunarodni sud pravde u sporu o genocidu po uzajamnim tužbama Hrvatske i Srbije.
Povezani tekstovi
