Navršava se 30 godina od zločina hrvatskih jedinica na Srbima u Mašićkoj Šagovini, u Hrvatskoj, kada je likvidirano najmanje 55 Srba, u vrijeme kada pravoslavni slave Svetog Nikolu, a za ovaj zločin još niko nije odgovarao ni pred domaćim niti pred međunarodnim sudovima, saopšteno je iz Dokumentaciono-informacionog centra “Veritas”.
U saopštenju se napominje da su noću između 18. i 19. decembra 1991. godine pripadnici 108. i 121. brigade “Zbora narodne garde” /ZNG/ i specijalci iz grupe “Svileni”, ukupne 363 vojnika, izvršili pješadijski napad na srpsko selo Mašićka Šagovina kod Novske, na obroncima Psunja.
Selo je branilo oko stotinjak pripadnika Teritorijalne odbrane iz ovoga i susjednih srpskih sela i dobrovoljaca iz Srbije.
U toku borbe za “prokletu utvrdu”, kako su Hrvati, zbog njenog izuzetnog geostrateškog položaja zvali Mašićku Šagovinu, hrvatske “zenge” su u toku dana, zahvaljujući i činjenici da su branioci sa mještanima slavili Svetog Nikolu, ovladali cijelim mjestom.
Tada su, prema srpskim izvorima, likvidirali najmanje 55 ljudi, među kojima 31 civila i pripadnika Teritorijalne odbrane iz ovog sela, dok ih je nekoliko desetina prošlo višemjesečnu torturu u hrvatskim kazamatima.
Prema svjedočenjima preživjelih logoraša, “zenge” su pred sobom redom palili sve kuće i ubijali i civile i branioce i nakon odbacivanja oružja i predaje.
Prema hrvatskim izvorima, akciju je isplanirao brigadir Јosip Mikšić, tadašnji komadant 121 brigade, a napadom komandovao pukovnik Ante Šolić, tadašnji komadant Samostalne interventne čete pri 121. brigadi.
Među ubicama civila i zarobljenika, preživjeli mještani su prepoznali Zdravka Paritana, Stevana Kulića, obojica iz Cerničke Šagovine, i Ivana Klepića iz Nove Gradiške.
Prema nalogu hrvatske vojske u Mašićkoj Šagovini je pokopano 28 ubijenih Srba, većina pod imenom, a skupljali su ih i pokapali njihovi rođaci, među kojima je Cvetanka Milosavljević, koja je morala pokopati i svoja dva sina Tihomira od 20 i Dragana od 23 godine.
U pojedinačnim ekshumacijama do 2013. godine ekshumirano je i predato srpskoj strani najmanje šest posmrtnih ostataka, uz objašnjenje da su “stradali u borbi”.
U oktobru 2013. godine sa ove lokacije ekshumirani su posmrtni ostaci 19 žrtava, od kojih je do sada 14 identifikovano.
Za ostale žrtve još se ne zna ni mjesto ukopa.
Selo je kompletno opljačkano i spaljeno, izuzev Zadružnog doma u kome se nalazila hrvatska vojska sve do dolaska vojnika UN.
U Hrvatskoj ova akcija se kotira kao “jedna od prvih herojskih bitaka `Domovinskog rata`”.
Iako su u ovoj akciji ubijani civili i zarobljenici, kategorije koje su u oružanim sukobima zaštićene Ženevskim konvencijama, iako su poznata imena osoba koje su isplanirale i izvele ovu akciju, kao i neposredni počinioci ubistava, za ovaj zločin još niko nije odgovarao ni pred domaćim niti pred međunarodnim sudovima.
U Mašićkoj Šagovini je, prema popisu stanovništva iz 1991. godine, živjelo 209 stanovnika od kojih 189 /90 odsto/ Srba, 16 Hrvata i četiri Јugoslovena.
Dvadeset godina kasnije, prema popisu iz 2011. godine, u ovom selu je popisano sedam žitelja, i to dva muškarca i pet žena, bez oznake nacionalne pripadnosti.
Povezani tekstovi
