Branioci bivšeg potpredsednika vlade SR Jugoslavije uputili zahtev da njihov klijent bude pušten na prevremenu slobodu 26. avgusta ove godine – nakon odslužene dve trećine 18-godišnje zatvorske kazne, što je rok posle kojeg se haški osuđenici inače puštaju iz zatvora
Odbrana Nikole Šainovića dostavila je danas predsedniku Mehanizma za međunarodne sudove Teodoru/Theodor Meronu zahtev za prevremeno puštanje osuđenog na slobodu. Takvi zahtevi obično se upućuju (i odobravaju) nakon dve trećine izdržane kazne, a Šainović je zahtev poslao “avansno”, odnosno dva meseca ranije uz napomenu da bude pušten 26. avgusta, dakle kada ispuni “dvotrećinsku kvotu”.
Bivši potpredsednik vlade SR Jugoslavije je osuđen na 18 godina zatvora zbog učešća u udruženom zločinačkom poduhvatu sa ciljem etničkog čišćenja Kosova 1999. godine, kada je počinjen veliki broj zločina nad albanskim stanovništvom, uključujući ubijanja, proterivanja, zlostavljanja, silovanja, pljačke i uništavanje imovine.
U današnjem zahtevu se podseća da se Šainović predao 2002. godine i da je do sada u haškom pritvoru i švedskom zatvoru u koji otpremljen nakon pravosnažne presude odslužio 11 godina i 10 meseci. Na taj način je, navode branioci, već odradio “skoro dve trećine kazne” i već je zaslužio prevremeno puštanje, ako ne po haškim, onda bar po švedskim standardima.
U prilog prevremenom puštanju navedeno je i da tokom 11-godišnjeg boravka u pritvoru Tribunala na račun njegovog ponašanja “nije upućena nijedna primedba”, kao i da je “pohvaljen” zbog vladanja za vreme služenja ostatka kazne u švedskom zatvoru. Podseća se i da ima 66 godina i da boluje od dijabetesa i glaukoma. Navedeno je i da je osuđeni “penzioner”, kao i da će nakon puštanja na slobodu živeti od penzije sa ženom i dva sina.
U podnesku se, takođe, apostrofira Šainovićeva “načelna spremnost” na saradnju sa tužilaštvom, budući da je nakon podizanja optužnice pristao da bude intervjuisan od strane haških istražitelja. Pretresno veće je u presudi navelo, a Žalbeno potvrdilo, da je postojala “načelna”, mada ne i “značajna” saradnja osuđenog sa tužilaštvom.
Kao učesnici i pomagači udruženog zločinačkog poduhvata u presudi su pored Šainovića označeni i srpski vojni generali Nebojša Pavković, Dragoljub Ojdanić i Vladimir Lazarević, kao i policijski general Sreten Lukić, koji su osuđeni na kazne zatvora u trajanju od 14 do 22 godine zatvora. U odvojenom procesu na 18 godina je osuđen još jedan policijski general Vlastimir Đorđević, dok predsednik SR Jugoslavije Slobodan Milošević, koji je u pomenutim presudama označen kao nosilac udruženog zločinačkog poduhvata, nije dočekao kraj svog procesa.
Povezani tekstovi
