Bivši zamenik komandanta Rajlovačke brigade priznaje da je u junu 1992. godine u kasarni Rajlovac bilo premlaćivanja muslimanskih zatočenika od strane “onih koji nisu hteli da slušaju”, odnosno pripadnika paravojnih jedinica, ali negira da je znao za izvođenje iz kasarne na prinudni rad i ubistvo najmanje 47 zarobljenika u autobusu na putu ka Palama
U izjavi braniocima Ratka Mladića oficir vojske bosanskih Srba Mihajlo Vujasin je potkrepio sve najvažnije teze odbrane u vezi sa sarajevskim ratištem – da je srpska strana držala pripadnike Prvog korpusa Armije BiH u blokadi sa ciljem da spreči njihov angažman na drugom delu fronta, zatim da Sarajevsko-romanijski korpus nije preduzimao ofanzivna dejstva, da je “muslimanska strana” držala dominantne kote u gradu, kao i da srpska vojska nikada nije gađala civilne ciljeve u Sarajevu. Svedok nastupa kao bivši zamenik komandanta Rajlovačke brigade, a od septembra 1992. godine bio je načelnik inžinjerije u komandi korpusa.
U kratkom glavnom ispitivanju, Vujasin je naveo da je optuženi u junu 1992. godine, uprkos protivljenju dela vojske i srpskih civilnih vlasti, naredio da se sarajevski aerodrom prepusti Unproforu. Tvrdi i da su sarajevski Srbi sprečavani da napuste grad jer je cilj muslimanskih vlasti bio da se stvori slika multietničnosti i tako osvoje simpatije međunarodne zajednice. Srbima je, kaže, bilo dozvoljeno da izađu samo uz veliku nadoknadu.
U izjavi braniocima je naveo da njegova jedinica nije imala snajpere, niti artiljerijska oruđa kalibra većeg od 82mm, pa je tužilac u unakrsnom ispitivanju ukazao na dokument iz kojeg se vidi da Rajlovačka brigada potražuje 9.000 metaka za snajpere 7,9mm i 50 granata od 105mm. Svedok je zatim priznao da je u brigadi bilo pušaka sa optičkim nišanom iz kojih je pucano mecima 7,9mm, a granate su, kaže, naručivane da bi se prosledile jedinicama koje su imale odgovarajuće oruđe i onda dejstvovale po ciljevima koje bi njegova komanda odredila.
Rajlovačka brigade je, ukazuje tužilac, krajem maja 1992. godine, kada je svedok privremeno obavljao dužnost komandanta, učestvovala u napadu na selo Ahatoviće. Tada je više stotina civila, među kojima je bilo žena i dece, sprovedeno i zatvoreno u kasarnu Rajlovac. Vujasin kaže da se radilo o pokušaju da se civili zaštite od srpskih paravojnih grupa, ali priznaje da je i pored toga bilo slučajeva maltretiranja zatočenika. Ranije je, svedočeći na suđenju Karadžiću, rekao da zna za “jedan do dva slučaja prebijanja”, a danas prihvata da ih je bilo “dva-tri, možda i više”. Ne poriče ni navod članka agencije Frans pres u kojem se kaže da je jedan zatvorenik na smrt pretučen, ali naglašava da to nisu uradili njegovi vojnici već “oni koji nisu hteli da slušaju”, odnosno pripadnici neregularnih snaga.
U istom članku se navodi da je sredinom juna iz kasarne izvedena grupa Muslimana, smeštena u autobus koji je na putu ka Palama zaustavljen pod izgovorom da je došlo do kvara. Nakon toga, na autobus je otvorena vatra i tom prilikom je stradalo najmanje 47 ljudi. Vujasin je uporno tvrdio da o pomenutom incidentu nije znao ništa, a nije ga pokolebala ni tužiočeva primedba da su o tome bili informisani čitaoci u Francuskoj, ali ne i on kao vršilac dužnosti komandanta Rajlovačke brigade. Na pitanje predsedavajućeg sudije da li je ikada naredio istragu o ubistvu ljudi iz autobusa, svedok odgovara odrečno. Ubistva zatočenika u kasarni Rajlovac i onih odvezenih autobusom navode se u delu optužnice protiv Ratka Mladića koji se bavi udruženim zločinačkim poduhvatom sa ciljem etničkog čišćenja jednog broja opština u BiH 1992. godine. Iskaz Mihajla Vujasina biće okončan sutra.
Povezani tekstovi
