Dokumentacioni centar Veritas u svom saopštenju podsetio nas je na zločin NATO bombardovanja opštine Surdulica, gde je 19 osoba izgubilo svoj život, a stotine njih bilo povređeno. Danas obeležavamo godišnjicu strašnog zločina koji nikada ne smemo zaboraviti.
U noći 30/31. maja 1999. godine NATO avioni su bombardovali područije opštine Surdulica sa 4 projektila velike razorne moći. Pogođena je specijalna bolnica za plućne bolesti “Sanatorijum” u jugoistočnom delu Surdulice.
Dva projektila su direktno pogodila paviljon u kome su bile smeštene izbeglice iz bivše Republike Srpske Krajine, a jedan je pao u paviljon staračkog doma. Znatno je oštećen i paviljon sa plućnim bolesnicima. U tim objektima poginulo je 19 osoba dok ih je više desetina povređeno.
U paviljonu sa izbeglicama ubijeni su: Malobabić Bosiljka (53) i njena deca Milena (20), Rade (19) i Milenko (16), Slijepčević Mila (90), Manojlović Dušan (72), Manojlović Milica (77), svi iz Sjeničaka, opština Karlovac, b (70) iz Vojnića, opština Vojnić, Janjanin Bogdanka (74) iz Maličke, opština Vrginmost, Popović Slavko (60) iz Donjeg Skrada, opština Krnjak, Budisavljević Petar (60) iz Vrhovina, opština Vrhovine, Pavković Đorđe (45) iz Pavkovića, opština Krnjak, Žigić Rade (52) iz Tuka, opština Korenica, Malešević Danica (61) iz Tušilovića, opština Krnjak i Vučković Milanka (65) iz Kosjerskog, opština Duga Resa.
U obližnjem staračkom domu ubijeni su: Rašić Stana (66) iz Krive Feje, opština Vranje; Milanović Bosna (68) iz Vlasina Okruglice, opština Surdulica, Veličković Desanka (67) iz Kalimanca, opština Vladičin Han; Rangelov Stamen (61) iz Božica, opština Surdulica.
Delovi njihovih tela nekoliko dana su izvlačeni iz ruševina i skupljana sa okolnih stabala i vršena njihova rekonstrukcija radi identifikacije po pripadnosti određenoj osobi do prepoznatljivosti. Međutim, dejstva bombardovanja su bila toliko razorna da je kompletno uništen anatomski sastav kako čvrstih tako i mekih tkiva za nekoliko tela zbog čega su, uprkos upornosti i želji patologa, troje izbeglica ostali neidentifikovani: Manojlović Milica i braća Rade i Milenko Malobabić.
Njihovi životi postadoše “kolateralna šteta” u “humanitarnoj misiji” apsurdnog i ciničnog naziva “Milosrdni anđeo”.
I identifikovani i neidentifikovani posmrtni ostaci izbjeglica sahranjeni su na Masuričkom groblju u Surdulici, daleko od njihova zavičaja u Lici i na Kordunu, kojeg napustiše u avgustu 1995. godine spasavajući glave pred hrvatskom vojskom u akciji pod kodnim nazivom “Oluja” na zapadne delove RSK, koji su se u to vreme nalazili pod zaštitom mirovnih snaga UN-a.
Za oteti zavičaj i izgubljene živote izbeglica iz Like i Korduna i staraca iz okolice Surdulice još niko nije odgovarao.
Povezani tekstovi
