Bizarna sudbina Radojka Radmilovića (38), kojeg Srbija hoće da izruči Hrvatskoj zbog ratnog zločina
RADOJKO Radmilović (38), rodom iz hrvatskog sela Jeminovac, tri meseca se nalazi u pritvoru, pošto je početkom decembra prošle godine uhapšen u Sremskoj Mitrovici po poternici koju je za njim raspisala Hrvatska. Tamošnje vlasti traže njegovo izručenje jer je pred Županijskim sudom u Vukovaru, 2004. godine osuđen na tri godine zatvora zbog navodno počinjenog ratnog zločina. O tome da se protiv njega vodio postupak Radojko nije ni znao.
Nešto više od mesec dana po hapšenju, Odeljenje za ratne zločine Višeg suda u Beogradu donelo je rešenje kojim su ispunjene sve pretpostavke za njegovo izručenje. To ubrzo potvrđuje i Apelacioni sud, odlučujući po žalbi Radojkovog branioca po službenoj dužnosti, advokata Simeona Popovića. Ono što advokatu, kao i porodici Radmilović nije razumljivo, jeste činjenica da je sve odlučeno u veoma kratkom roku, bez utvrđivanja svih bitnih činjenica. Poslednja nada im je da nekim slučajem ministar pravde neće potpisati akt o izručenju.
- Srpski sud svog sunarodnika, stradalnika, žrtvu poslednjeg rata, a ni po kom osnovu ratnog zločinca na tako brz i krajnje pojednostavljen način isporučuje Hrvatskoj – kaže advokat Popović. – On je samo sticajem nesrećnih okolnosti rođen na teritoriji Hrvatske. Sva njegova rođena braća i sestre dobili su srpsko državljanstvo, a moj branjenik, iako ispunjava sve uslove za prijem u državljanstvo, takav zahtev, iz čistog nemara nije ni podnosio. To je učinjeno početkom decembra prošle godine i postupak je u toku.
SVEDOCI ČITANJEM presude u kojoj je pobrojano 69 osoba koje su navodno proterane, vidi se da je saslušano 27. Od toga samo četvoro njih spominju Radojka Radmilovića. Dva svedoka ga spominju u kontekstu učestvovanja u proterivanju, dok jedan nije mogao sa sigurnošću da Radojka prepozna na fotografiji. Svedok Marija Adamec tvrdila je da joj je oteo zamrzivač, što Radojko negira.
Radmilović je u Hrvatskoj u odsustvu oglašen krivim jer je u maju 1995. godine učestvovao u proterivanju 69 Hrvata iz sela Bapska i zato što je prisvojio tuđu imovinu – jedan zamrzivač. Ti navodi, kako ističe advokat, nisu tačni.
- Sud u Vukovaru je dostavio samo presudu i izjavu jednog svedoka – napominje Popović. – Viši sud u Beogradu morao je da zatraži sve spise predmeta i da onda na osnovu toga donese odluku. Samo prostim uvidom u presudu vidljivo je da je postupak bio sve, samo ne pravno valjano suđenje.
Popović objašnjava da je Radojko kad je u Hrvatskoj 1991. godine počeo rat bio maloletan. Njegovi otac i deda su ubijeni i do danas nema podataka gde su njihova tela pokopana. Kuća im je spaljena i svi članovi porodice Radmilović su preseljeni u selo Bapska i useljeni u kuću koja je bila napuštena, gde ostaju do 1997. godine.
- Posle hrvatske operacije “Bljesak” 1995. kad su iz Slavonije proterani svi Srbi, u selo Bapska su došle neke proterane porodice i tada su iz sela organizovano i bez ijednog ubistva iseljene hrvatske porodice u čemu Radojko nije učestvovao – kaže Popović. – Pošto je Hrvatska i u selu Bapska uspostavila svoju vlast, Radojko je tu ostao sve do 1997. godine kad se sa porodicom seli u Srbiju. Da je zaista izvršio bilo šta što bi se moglo okvalifikovati kao ratni zločin hrvatske vlasti, kojima je bio dostupan, bi ga uhapsile i osudile.
Povezani tekstovi
