PROŠLO je pet meseci otkako je istekao rok da vlasnici imanja u Benkovcu i okolini ulože prigovore ukoliko su im njive ili vinogradi u sudsko-zemljišnim knjigama upisani kao državna svojina i ako su se našli na spisku nekretnina koje će biti date u zakup ili prodate. Za zakup je planirano 2.801,6 hektara, a za prodaju 2,1 hektar oranica, šuma, vinograda.
Budući da su se mnogi Srbi u međuvremenu iselili, pa i ne znaju za ovu meru “podržavljenja” koju sprovodi hrvatska vlast, i to ne samo u Benkovcu, već i u ostalim gradovima, može se očekivati da značajan deo nekadašnje srpske imovine postane vlasništvo opština. Koliki je to deo i dalje se ne zna.
- Ceo proces u Benkovcu je zaustavljen, ali još nije nađeno sistemsko rešenje da se takve stvari ne ponavljaju – objašnjava za “Novosti” Milorad Pupovac, predsednik Srpskog narodnog veća. – Pravni savetnici SNV su radili s vlasnicima i posednicima na podnošenju prigovora i na taj način je zaustavljeno donošenje odluka o raspolaganju. Zato je važno da vlasnici i posednici zemlje kontaktiraju sa pravnim zastupnicima SNV u Benkovcu i Zagrebu, kako bi se i ubuduće sprečavalo donošenje takvih programa.
Kada je objavljen Predlog programa raspolaganja poljoprivrednim zemljištem za područje Benkovca, među Srbima čije se imovinsko stanje razlikuje u katastru i u sudsko-zemljišnim knjigama, zavladala je prava panika. Naime, mnogima je u postupku komasacije, još u bivšoj Jugoslaviji, imanje uzeto radi ukrupnjavanja državnih poseda, a zauzvrat im je dato neko drugo, ali to nije sprovedeno u zemljišnim knjigama. Takođe, mnogi su kroz agrarnu reformu dobili parcele, ali ni to nije upisano u sudsko-zemljišne knjige, koje se razlikuju od katastra. A vlasnicima se računaju samo oni koji su zavedeni u zemljišnim knjigama.
Savo Štrbac iz Dokumentaciono-informacionog centra “Veritas” objašnjava da su svi građani koji su uvedeni u katastar kao korisnici, ali ne i u zemljišne knjige kao vlasnici, morali da tuže u sudskom postupku formalne vlasnike iz zemljišnih knjiga da bi mogli da prevedu zemlju na sebe.
- Ako neko nije blagovremeno reagovao, opštine su pokušale da daju zemljište u zakup. U takvim situacijama, ako se pravi vlasnik javi za tri ili pet godina, on će imati velike advokatske i sudske troškove da pokuša to da povrati, sa neizvesnim ishodom – kaže Štrbac. – Ljudi sa terena javljaju da se oni koji su dobili tu zemlju u zakup u nekim krajevima bukvalno ponašaju kao “šerifi”. Istovremeno sa ovim procesom, odvija se i proces sređivanja zemljišnih knjiga širom Hrvatske, za šta je EU dala velike pare.
I ovde ima problema, jer ljudi pozivaju vlasnike imanja da se određenog dana pojave na terenu i pomognu geometrima da tačno odrede njihove granice. Ko za to ne zna, jer ne živi u Hrvatskoj, ili ne može da dođe, može mu se desiti, kao jednoj Srpkinji iz okoline Obrovca, da podatke o međi da komšija (sa kojim je u zavadi), pa da joj sada ta međa prolazi posred kuće!
ČEKAJU DA ZLOČINI ZASTARE
OPŠTINSKI sud u Bjelovaru u nepravosnažnoj presudi, pre nekoliko dana dosudio je da Veljko Marić (72), bivši hrvatski branitelj iz Grubišnog Polja, mora Hrvatskoj da isplati nešto više od 360.000 kuna, odnosno oko 48.000 evra, koliko je ona prethodno platila odštetu ženi i sinu srpskog civila Petra Slijepčevića, kog je Marić ubio u mestu Rastovac. Marić je osuđen u Beogradu zbog ratnog zločina 2012. godine na 12 godina zatvora, a 2015. je izručen Hrvatskoj. Slijepčevićeva porodica je dobila odštetu od države, koja sada, po zakonu, mora da se naplati od ratnog zločinca.
- Ovakve slučajeve smo već imali, npr. kod Mirka Norca za Medački džep ili kod više osuđenih zbog zločina u “Lori”. Država isplaćuje odštete koje porodicama dodeli sud, ali, pošto su to njihovi narodni heroji, onda samo formalno pokrenu postupak protiv osuđenog zločinca, ali puste da on zastari – kaže Štrbac.
Povezani tekstovi
