D.I.C. Veritas

DIC Veritas, 18.11.2016., Saopštenje povodom godišnjice stradanja Srba iz zapadnoslavonskih sela Kip i Klisa u novembru 1991. godine

Od 12. do 18. novembra 1991. godine pripadnici hrvatske vojne policije u selima Kip (Daruvar), pod sumnjom da skrivaju oružje vojnog porijekla, i Klisa (Pakrac), radi „izmještanja“ stanovništva, pohapsili su 24 srpska civila, zatim ih doveli u Marino selo te ih zatvorili i držali u podrumu inprovizovanog zatvora „Ribarska koliba“, gdje su ih psihički i fizički maltretirali na načine da su ih potapali u vodi, priključivali na induktorsku struju, sjekli uši, rezali po prsima i solili rane, gazili nogama, tukli metalnim šipkama i drvenim palicama, od kojih su šestorica preživjeli mučenja, dok su osamnaestorica likvidirani, s tim da se za tijelima petorice još uvijek traga.

Za likvidaciju pomenutih civila, a nakon što je tužilaštvo Haškog tribunala dostavilo iskaze preživjelih Srba, hrvatsko pravosuđe je, u martu 2008. godine, procesuiralo šestoricu pripadnika vojne policije pri 76. Samostalnom bataljonu Zbora narodne garde (ZNG), koje je Županijski sud u Požegi, u martu 2009. godine, osudio na kazne zatvora od jedne do šesnaest godina zbog krivičnog djela ratnog zločina nad civilnim stanovništvom.

Vrhovni sud RH je, 23. marta 2010. godine, zbog proceduralnih pogrešaka, ukinuo prvostepenu presudu, a delegirani Županijski sud u Osijeku, na ponovljenom suđenju, u junu 2011. godine, osudio je Tomicu Poletto na 15 godina i Željka Tutića na 12 godina zatvora, dok je Damira Kufnera, Pavla Vancaša i Davora Šimića, u nedostatku dokaza, oslobodio optužbe, a protiv Antuna Ivezića optužba je odbijena zbog zastare krivičnog gonjenja. Presuda je potvrđena od strane Vrhovnog suda RH u decembru iste godine.

U periodu od 8. oktobra 1991. do 29. marta 1992. godine u logorima „Ribarska koliba“ u Marinom selu i „Stara ciglana“ u Pakračkoj Poljani, koje je osnovala jedinica za posebne namjene MUP-a RH pod komandom Tomislava Merčepa, likvidirano je, prema VERITAS-ovim podacima, više od 100 žrtava, uglavnom civila srpske nacionalnosti. Većina likvidiranih potiče iz zapadnoslavonskih naselja sa područja Pakraca i Daruvara ali i sa teritorija opština Garešnica, Kutina, Bjelovar i Zagreb. Sva ova naselja nalazila su se van područja u kojima se srpsko stanovništvo oružjem suprotstavilo nasilju hrvatskih oružanih formacija.

Poslije hapšenja, bez sudskog naloga, Srbi su dovođeni u pomenute logore, pojedinačno ili u manjim grupama, gdje su zadržavani nekoliko dana i poslije strahovite torture, ukoliko nisu podlegli mukama, izvođeni na stratišta i likvidirani.

Županijski sud u Zagrebu je, nakon dugogodišnjeg postupka, u toku 2005. godine pravosnažno osudio petoricu pripadnika MUP-a Hrvatske (Muniba Suljića, Sinišu Rimaca, Igora Mikolu, Miru Bajramovića i Branka Šarića) za ubistvo nepoznatog muškarca i za nezakonito lišavanje slobode i iznude trojice Srba, koji su u oktobru 1991. godine iz Zagreba dovedeni u Pakračku poljanu, gdje su ih nepoznata lica ubila, na kazne zatvora od 3 do 12 godina. Ovaj postupak je pokrenut nakon što je Miro Bajramović, jedan od osuđenih, javno progovorio o zločinima u Pakračkoj poljani, što je „šokiralo“ uvijek „neinformisanu“ hrvatsku javnost kada su u pitanju zločini nad Srbima.

Protiv Tomislava Merčepa, osnivača i komadanta jedinice MUP-a RH „Jesenje kiše“, koja je formirala pomenute logore, nakon šta je Amnesty International prozvao državu Hrvatsku za neprocesuiranje osoba iz državnog, vojnog i policijskog vrha, ŽDO Zagreb je u junu 2011. godine podiglo optužnicu kojom se tereti da je u jesen 1991. godine, kao zapovjednik rezervne jedinice MUP-a RH, te kao savjetnik u MUP-u RH, lično naređivao nezakonita lišavanja slobode, mučenja i ubistva civilnih osoba, na osnovu čega su njemu potčinjeni pripadnici rezervne jedinice MUP-a RH, na širem području Kutine i Pakraca, te na području grada Zagreba, nezakonito lišili slobode 52 lica, od kojih su 43 ubijena, 3 se još vode kao nestale, dok su ostali preživjeli mučenje i zlostavljanje.

Među ubijenima su i Mihajlo Zec, njegova supruga Marija i njihova dvanaestogodišnja kćerka Aleksandra, koji su likvidirani u Zagrebu u decembru 1991. godine. Županijski sud u Zagrebu je u maju 2016. godine nepravosnažno osudio Tomislava Merčepa na 5 godina i 6 mjeseci zatvora zato što „nije spriječio sebi podređene, da vrše nezakonita hapšenja, zlostavljanja i ubijanja 31 civila dovedenih iz Zagreba, Kutine, Ribnjaka, Janje Lipe, Bujavice, Međurića, Zbjegovače, Pakračke Poljane, od kojih je 23 usmrćeno“.

U Beogradu i Banja Luci, 18.11.2016.

P R E D S J E D N I K

Savo Štrbac

Povezani tekstovi

facebooktwittergoogle_pluslinkedinmailfacebooktwittergoogle_pluslinkedinmail

Komentari su isključeni.