Dvadesetprvog juna 1992. godine Hrvatska vojska je napala položaje srpske teritorijalne odbrane na Miljevačkom platou u blizini Drniša, u ružičastoj zoni, južno od sektora Jug.
Tužan epilog tog mučkog napada, koji se odigrao pred očima UNPROFOR-a, je 40 ubijenih srpskih teritorijalaca, od kojih su većina masakrirani nakon predaje. Po završetku “vojničke” akcije hrvatski vojnici nastavljaju krvavi pir nad srpskim teritorijalcima i živima i mrtvima. Malobrojnim i bespomoćnim zarobljenicima sudi se na licu mjesta i po sopstvenom izboru: kome vješanje o vojnički pojas, kome nož pod grlo, a kome metak u potiljak. I umjesto da tijela poginulih vrate porodicama, hrvatske vlasti naređuju srpskim zarobljenicima, pod prijetnjom smrću, da ih bacaju u krašku jamu u predjelu Ljut u blizini zaseoka Bačić.
Preživjeli srpski vojnici svjedoče o stravičnom ritmu zločina i muklom odzvanjanju ljudskih tijela koja su se gubila u jamskoj bezdani. A jame bezdanke su simbol zatiranja čovjeka u najbestijalnijem smislu, koje u srpskom narodu oživljavaju najbolnije uspomene iz vremena Drugog svjetskog rata.
Dva mjeseca nakon događaja, hrvatske vlasti su iz te jame, uz prisustvo međunarodnih posmatrača i uz pomoć speleologa, izvadili izmasakrirana tijela srpskih vojnika. Identifikacija je potrajala još dva mjeseca, ali se dvanaest tijela klasičnim metodama nisu mogla identifikovati. Neidentifikovani su pokopani na Kninskom groblju pod oznakom NN, gdje se i danas nalaze. Poslije pada RSK, ni međunarodna zajednica ni hrvatska država nisu pokazali nikakav interes da se njihovi posmrtni ostaci ekshumiraju i pokušaju identifikovati savremenom DNK-a metodom.
Sedamnaest preživjelih zarobljenika su, nakon tortura u zatvorima „Kuline“ u Šibeniku, „Lora“ u Splitu i „Kerestinac“ u Zagrebu, razmijenjeni u Nemetinu 14. avgusta 1992. godine.
Zločin na Miljevačkom platou zabilježen je i na videokaseti od onih koji su ga i počinili, koja se neposredno poslije događaja, kao svojevrsni horor film, iznajmljivala po video klubovima širom Evrope.
Bez obzira na postojanje obilja validnih dokaza, koji su dostavljeni svim relevantnim domaćim i međunarodnim organizacijama i institucijama koje se bave zaštitom ljudskih prava, za zločin na Miljevačkom platou niko nije procesuiran pred Haškim tribunalom.
A nakon dugogodišnjeg vođenja krivičnog postupka, Županijski sud u Splitu je u septembru prošle godine progasio krivim Antu Babca (1965), komadira desetine vojnih policajaca VP Šibenik i Mišu Jakovljevića (1971), pripadnika te desetine, što su dana 23. juna 1992. godine u popodnevnim satima u Nos Kaliku, dok su vodili i obezbjeđivali grupu ratnih zarobljenika sa Miljevačkog platoa, koji su obavljali asanaciju terena tj. skupljali prethodno pobijene saborce, iz vatrenog oružja usmrtili ratnog zarobljenika Miroslava Subotića (1935) iz Ervenika, te prvog osudio na 3 godine i 8 mjeseci a drugog na tri godine zatvora. Ovaj predmet se po žalbi optuženih od novembra prošle godine nalazi pred Vrhovnim sudom RH.
U Beogradu, 20.06.2015.
P R E D S J E D N I K
Savo Štrbac
Povezani tekstovi
