Dokumentaciono-informativni centar Veritas podseća da se navršava 31. godina od „krvavog Uskrsa“ – događaja za koji mnogi istoričari tvrde da je označio početak rata u Hrvatskoj.
Tog dana, 31. marta 1991. godine, za katolički Uskrs, oko 400 specijalaca hrvatske policije u ranim jutarnjim satima je napala Plitvice kako bi „uvela ustavnopravni poredak na području Nacionalnog parka“.
– U ranim jutarnjim satima 31. marta, iz Zagreba je prema Plitvicama, s nekoliko autobusa, kombija i privatnih vozila te jednim transporterom, krenula kolona od oko 400 hrvatskih specijalaca. U tom momentu u plitvičkim hotelima bilo je oko 400 turista, među kojima i grupa hrvatskih specijalaca, koji su se dan ranije, kamuflirali u turiste, sa oružjem u koferima, s namerom da „prepadom iznutra“, u koordinaciji sa onima spolja, savladaju krajinske teritorijalce i „martićevce“.
I Srbi su očekivali napad hrvatskih specijalaca pa su ih, na prilazima Plitvicama od Slunja, sačekali u zasedi i sa barikadama od porušenih stabala. Jutro je bilo maglovito, a sneg do kolena. Puškaranje je započelo ujutro između šest i sedam sati.
Brojčano nadmoćniji hrvatski specijalci, uz pomoć onih kamufliranih u gostima, uspeli su da zauzmu hotele i do podneva uspostave kontrolu nad nacionalnim parkom. Dalju eskalaciju sukoba sprečila je JNA, koja se između suprotstavljenih strana postavila kao „tampon zona“ – podseća Savo Štrbac, predsednik Veritasa.
Prema zvaničnim podacima tada je na hrvatskoj strani poginuo Josip Jović (22) iz Aržana kod Makarske, a dvadestak ih je ranjeno, dok je na srpskoj strani poginuo teritorijalac Rajko Vukadinović (32) iz Korenice, a 17 ih je zarobljeno.
Savo Štrbac kaže da je Hrvatska proglasila Jovića za prvu žrtvu „domovinskog rata“ mada je kasnije ustanovljeno da je zapravo poginuo od svojih!
– Tadašnji ministar policije, Josip Boljkovac, više puta je javno govorio, a to je navedeno i u njegovoj knjizi „Istina mora izaći van“, da je obdukcija pokazala da je Jović pogođen metkom iz „tzv. pumparice, jurišne američke automatske puške uvezene iz Singapura, kakvih je imala hrvatska policija“. Međutim, to Hrvatima nije smetalo da svih 17 zarobljenih Srba sve do razmene, 17. aprila svakodnevno budu brutalno prebijani – ističe Štrbac.
Podsećajući na početak rata u Hrvatskoj, Štrbac kaže da je sve počelo u februaru 1991. kada je Hrvatska donela odluku o nevaženju saveznih zakona na njenoj teritoriji i o razdruživanju od SFRJ.
– Nakon toga i SAO Krajina donosi „Rezoluciju o razdruživanju od RH“. Polovinom marta iste godine, JNA traži od Predsedništva SFRJ da se u državi uvede vanredno stanje, što, usled protivljenja predstavnika Hrvatske, BiH i Makedonije, ne prolazi. U kontekstu takvog stanja, krajiški Srbi su 25. marta organizovali „miting istine“ na Plitvicama sa zahtevom da Nacionalni park „Plitvička jezera“ ostane u sastavu SAO Krajine. Dva dana, kasnije na ulazima u nacionalni park na jarbolima su izvešene srpske i jugoslovenske zastave – podseća Štrbac.
Đ. Barović – Vesti