Otkud imena sedam srpskih civila na spomeniku žrtvama ,,velikosrpske agresije” u Osijeku i 144 osobe srpske nacionalnosti na spisku hrvatskih žrtava dostavljenom MSP-u u Hagu
Ispod teksta: „Ovim spomen-obilježjem odajemo počast braniteljima i sugrađanima – žrtvama velikosrpske agresije na grad Osijek, Osječko-baranjsku županiju i Republiku Hrvatsku”, među 397 civilnih žrtava, našla su se i imena sedmorice Srba likvidiranih 1991. godine u tom gradu.
Ništa neobično da njihnisu likvidirali pripadnicihrvatske vojske, koje su hrvatski sudovi već pravosnažno i osudili,i to: Branimira Glavaša za ubistvo Branka Lovrića, Bogdana Počuče i Petra Ladnjaka,u slučaju „Selotejp”,i Đorđa Petkovića,u slučaju „Garaža”, a Freda Marguša i Tomislava Dilbera za ubistvo Vukašina i Svetozara Bulata i Save Pavitovića,ubijenih u Čepinu.
Neobično je i to što vlast u Osijeku, za čijeg mandata je otkriven ovaj spomenik, drži Glavaševa stranka (HDSB), inače i parlamentarna stranka u RH, koja je bila i najveće iznenađenje na poslednjim parlamentarnim izborima u decembru prošle godine, osvojivši šest mandata. Nema nikakve sumnje da im je neočekivani izborni uspeh doneo upravo njihov predsednik Glavaš, koji je posle izricanja presude iz RH pobegao u rodnu BiH, gde mu je sproveden postupak priznanja presude strane države, po kojoj sada i izdržava osmogodišnju kaznu zatvora u Mostaru, iz kojeg i dalje vodi stranku, grad Osijek i Osječko-baranjsku županiju.
Neobično je i to što se ta stranka, nakon obelodanjivanja da se imena Srba za čiju likvidaciju je osuđen Glavaš nalaze na pomenutom spomeniku, oglasila saopštenjem: „Još jednom podsjećamo da je Branimir Glavaš nevin presuđen u montiranom političkom procesu, presudom koju HDSB ne priznaje niti će je ikada priznati”. Upravo takvo saopštenje upućuje na zaključak da je ta stranka imena sedmorice Srba namerno stavila na spomenik među žrtve „velikosrpske agresije” kako bi skrenula pažnju na „slučaj Glavaš”. Takav utisak je mogao dobiti i svako ko je na HRT-u 17. jula ove godine gledao centralni dnevnik.
Ali nije baš tako kako izgleda.
Naime, imena pomenutih Srba nalaze se i na Spisku nestalih osoba priloženog uz tužbu Hrvatske protiv Srbije za agresiju i genocid pred Međunarodnim sudom pravde, i u prvoj – široj varijanti (1.419) iz 1999. i u drugoj – užoj varijanti (1.024) iz decembra 2010. godine. Na tom spisku se, pored sedmorice osječkih, nalaze imena još 45 Srba za koje postoje dokazi da su ih, upravo po „osječkom modelu”, likvidirali pripadnici hrvatske vojske, policije ili hrvatskih paravojnih jedinica po drugim hrvatskim gradovima, a najviše u Sisku i Gospiću.
Ima toga još. Primera radi,na spisku od više od 3.100 identifikovanih među ekshumiranima kojeg je Hrvatska dostavila Međunarodnom sudu pravdeu Odgovoru na kontratužbu Srbije nalaze se čak 144 osobe srpske nacionalnosti za koje srpska strana raspolaže dokazima da su ih likvidirali pripadnici hrvatske vojske, policije ili hrvatskih paravojnih jedinica.
Dakle, podaci o žrtvama „velikosrpske agresije” ugravirani na spomeniku u Osijeku preuzeti su iz hrvatske tužbe protiv Srbije za agresiju i genocid i sa tim nemaju ništa Glavaševi „komendijaši i lakrdijaši”, a to je, priznaćete, ipak, igra i manipulacija na najvišem državnom nivou. Utoliko i opasnija.
I zbog ovakvih i sličnih manipulacija sa žrtvama iz poslednjeg, ali i zbog žrtava iz Drugog svetskog rata, posebno u logorima Jasenovac i Jadovno, bilo bi pravednije i svrsishodnije da Međunarodni sud pravde, kao sud UN i najviša svetska pravosudna ustanova, sprovede do kraja postupak po tužbi RH i kontratužbi Srbije za genocid.A presuda, ma kakva godda bude, po mom dubokom uverenju, pre bi dovela do istinskog pomirenja dvaju naroda, hrvatskog i srpskog, nego bilo kakvo, do sada više puta obostrano najavljivano, vansudsko poravnanje političkih elita dvedržave.
Pri tom treba imati na umu i da je genocid univerzalno i najteže krivično delo o kojem jedino nadležan sud može doneti meritornu i za članice UN obavezujuću odluku.
*Informaciono-dokumentacioni centar ,,Veritas”
Savo Štrbac
Povezani tekstovi
