Dokumentacioni informacioni centar “Veritas” saopštio je danas da ni 28 godina od napada hrvatskih jedinica na srpska sela na kupreškoj visoravni u jugozapadnoj BiH niko nije procesuiran za ubistva i mučenja Srba.
“Veritas” je naveo i da su hrvatske jedinice, sastavljene od ZNG, HOS-a, HVO-a, 3. aprila 1992. godine napale srpska sela na kupreškoj visoravni, a gdje sa srpske strane nije ni bilo organizovane odbrane.
- Brojčano nadmoćniji, bolje naoružani i sa iskustvom iz rata u Hrvatskoj, do 6. aprila zauzeli su sva srpska sela, uključujući opštinski centar gradića Kupres - podsjetili su iz “Veritasa”.
U saopštenju se dodaje da je za nekoliko dana hrvatska vojska ubila 54 srpska civila i teritorijalca, a da je oko 150 odvela u logore po zapadnoj Hercegovini i Hrvatskoj, u kojima su prošli pravu golgotu.
“Veritas” je naveo da su Hrvati 6. aprila u restoranu firme “Kvalitet” u Kupresu sakupili 60-ak teritorijalaca i civila i odmah po predaji, pred ostalim zarobljenicima, ubili Stevu Lugonju i Dragana Čelebića.
Narednog jutra, oko 4.00 časa, polugole, po snijegu i hladnoći, tjerali su ih pješice prema 23 kilometra udaljenoj Šujici i na tom putu iz vatrenog oružja likvidirali Žarka Živanića.
Od Šuice su ih istog dana kamionom prevezli do Splita i usput ih fizički i psihički žestoko maltretirali.
U Splitu su ih zatočili u zloglasnu Loru, a sa njima je bio i Petar Spremo, koji je nekoliko dana kasnije preminuo.
U Lori su nastavili da ih muče spajanjem na induktorsku struju poljskog telefona, “samoudaranjem” glavom u zid, međusobnim udaranjem zarobljenika…
Nakon šest dana u Lori, kamionima su ih dovezli u Zadar, gdje su ih razdvojili u dvije grupe, uz ponovljeni tretman iz Lore.
- Nakon dva dana u Zadru, ponovo ih tovare u kamione, s tim da su izdvojili braću Ljupka i Ratka Milića, Spasoja Kanlića, Slavka Dragoljevića, Dušana Nikića, Mirka Čivčića, Dušana Milišića i Јovu Marića. Ostale dovoze u Eminovo Selo kod Duvna, gdje su ponovo doživljavali maltretiranja i iživljavanja, odakle su ih nakon dva dana odvezli u Vrgorac - naveo je “Veritas”.
U saopštenju se ističe da su tu izdvojili braću Dragana i Milivoja Mašića, braću Radovana i Marka Mašića, Ratka Lugonju, Đoku Marića, te Nikolu i Dušana Duvnjaka.
- U Vrgorcu maltretiranja kao i na prethodnim lokacijama. Od batina u ćeliji umire Mile Spremo zvani Migac, kojeg su logoraši morali pokopati u obližnjem kamenolomu - navodi se u saopštenju i dodaje da ih, nakon šest dana provedenih u Vrgorcu, odvoze u Ljubuški, gdje ostaju još dvadesetak dana.
Iz “Veritasa” su napomenuli da su oni razmijenjeni 14. maja 1992. godine u Žitniću kod Drniša.
Na nosilima je razmijenjen i Stojan Zubić, koji je treći dan po razmjeni od zadobijenih povreda umro u kninskoj bolnici.
Kupreški sveštenik Zoran Perković, koji je zarobljen sa ostalim Kuprešacima i jedan od najžešće maltretiranih, razmijenjen je na istom mjestu devet dana ranije, a na razmjenu je došao sa osam slomljenih rebara.
Posmrtni ostaci dvojice Sprema predati su srpskoj strani u novembru 1993. godine.
- Od šesnaestorice izdvojenih u Zadru i Eminovu Selu, do danas nema ni traga ni glasa - naglasili su iz “Veritasa”.
Za opisanu golgotu kupreških Srba, iako se znaju imena svih žrtava i više od stotinu učesnika u njihovom stradanju, još niko nije procesuiran.
Od oko 5.000 Srba po popisu iz 1991. godine, na Kupreškoj visoravni sada živi njih 500 do 600, ističu iz “Veritasa”.
Povezani tekstovi
