Kada je tokom ispitivanja jednog od svedoka odbrane tužilac predočio dokument u kojem se vidi da su na području opštine Vogošća zatočeni “građani muslimanske etničke pripadnisti”, optuženi oštro reagovao navodeći da se ne radi o civilima jer se zna “da građani ratuju u građanskom ratu”
Posle svedočenja brojnih pripadnika Sarajevsko-romanijskog korpusa, Radovan Karadžić je pobijanje tužiočevih dokaza o zločinima u Sarajevu nastavio iskazima dvojice bosansko-srpskih političara. Reč je o nekadašnjim članovima kriznih štabova srpskih ratnih opština Novo Sarajevo i Vogošća, Zdravku Šalipuru i Svetozaru Staniću, koji su nastojali da opovrgnu tužiočevu tezu da su se bosanski Srbi pripremali za rat, zatim da su ratovali uz podršku paravojnih jedinica, kao i da su civile zatvarali na više lokacija oko grada.
Šalipurov iskaz počeo je juče, a danas ga je ispitivao tužilac Gejnor/Gaynor koji je sugerisao da su se srpski krizni štabovi, uključujući i onaj u Novom Sarajevu, formirali po uputstvu od 19. decembra 1991. godine podeljenom članovima Glavnog odbora SDS u sarajevskom hotelu Holidej In. Taj dokument, poznat kao “Varijante A i B”, predviđao je dva scenarija za preuzimanje opština BiH koje su Srbi smatrali svojim – tamo gde su većina, trebalo je samo da istisnu sve druge iz vlasti, a tamo gde su manjina da formiraju tajne organe i zauzmu opštinu kada se za to ukaže prilika. Svedok Šalipur tvrdi da takav dokument nikada nije video, ali priznaje da je u Novo Sarajevo stigao sažetak uputstava Glavnog odbora za “ponašanje u haotičnoj situaciji” i da je nakon toga formiran krizni štab.
Član tog kriznog štaba je, ukazao je tužilac, bio i četnički vojvoda sa Grbavice, Slavko Aleksić. Svedok to nije poricao, ali je naglasio da je on komandovao regularnom jedinicom vojske bosanskih Srba, “a što je malo nosio bradu i imao nadimak vojvoda”, to je, kaže, bila “njegova stvar”. Budući da je juče poricao da je srpska artiljerija uništila sarajevsko porodilište “Zuhra Muidović”, tužilac je predočio video prilog Radio-televizije BiH od 27. maja 1992. godine u kojem se vide posledice granatiranja – razorene prostorije i medicinski aparati, dok su tek rođene bebe prebačene u drugi, bezbedniji deo zgrade. Predočen je i tekst agencije Associated Press iz avgusta ’92. u kojem se navodi da je porodilište razoreno i da su tri bebe umrle. Svedok je negirao te navode uz obrazloženje da se radi o “propagandi”.
Centralni deo iskaza Svetozara Stanića odnosio se na zatočeničke centre na području Vogošće. On je u izjavi timu odbrane, koja je uvedena u dokaze, rekao da je znao da se u nekoliko objekata, poput motela “Sonja” i “Planjine kuće”, drže muslimanski “ratni zarobljenici”. Tužilac Tiger/Tieger je predočio dokument iz maja 1992. godine u kojem stoji da su zatvoreni “građani muslimanske etničke pripadnosti” iz naselja Švrake. Kada je tužilac sugerisao da se radilo o civilima, reagovao je Karadžić navodeći da se nigde ne pominje reč “civili”, već “građani”, a zna se “da građani ratuju u građanskom ratu”.
Veće je primedbu ocenilo kao neprimerenu jer sugeriše svedoku odgovor, što se u nastavku ispitivanja pokazalo kao tačno jer je Stanić odgovarao upravo na tom tragu. Rekao je da se radilo o “vojnim obveznicima” koji su, ukoliko je nakon ispitivanja zaključeno da su pripadnici Patriotske lige, prosleđivani u zatvor “Kula”, a u suprotnom su određivani za razmenu za srpske zarobljenike. Nastojeći da situaciju prikaže u što boljem svetlu, svedok je naveo da je motel “Sonja” imao “dobar komfor” i da su zarobljenike ispitivali “pravnici” iz Vogošće.
Na kraju iskaza, oba svedoka su iskazala odanost bivšem predsedniku – Šalipur je naveo da bi “danima i danima” mogao da priča o ugledu i poštovanju koje je Karadžić imao kod Srba, dok je Stanić tražio da se rukuje sa optuženim, ali mu to nije odobreno. Suđenje se nastavlja sutra.
Povezani tekstovi
