Savo Štrbac, foto: FONET
Direktor “Veritasa” Savo Štrbac upozorava da za ubistvo 283. Srba, od kojih 104 civila u “Bljesku” 1995. godine, niko nije ni optužen, dok je za smrt šest civila tokom granatiranja Zagreba Haški sud kaznio Milana Martića sa 35 godina zatvora.
“Već 19 godina postavljamo ista pitanja: ko i zašto pravi razliku između civilnih žrtava u Zagrebu i Okučanima i po kom kriterijumu međunarodni i nacionalni sudovi procenjuju ko i kada krši zakone i običaje rata”, ističe Štrbac za Srnu.
Prema podacima “Veritasa”, u “Bljesku” je ubijeno 283. Srba, od toga 104 civila, među kojima 55 žena i 11. djece mlađe od 18 godina.
U selu Medari izmasakrirano je 22 Srba, među kojima 11 žena, dvije djevojčice od sedam i osam godina i jedan 11-godišnji dječak.
Ubijeno je sedam članova porodica Vuković – dva brata, njihove žene i troje djece.
Zaslužena kazna, navodi Štrbac, stigla je samo pilota Rudolfa Perišina, koji je oboren poslije drugog bombardovanja Gradiške u Republici Srpskoj.
Tamo je ubijeno deset civila, jer je hrvatska artiljerija granatirala i desnu obalu Save, a hrvatski “Mig” je dva puta gađao Bosansku Gradišku.
Pozivajući se na najnovije podatke, Štrbac kaže da su hrvatsku akciju “Bljesak” posredno “potpomogle” SAD ukidanjem embarga na uvoz oružja Sarajevu.
“Pošto je oružje išlo preko Hrvatske, ona je prevoz preko svoje teritorije naplaćivala u naturi, pa su zadržavali oko 30 odsto oružja namijenjenog BiH”, rekao je Štrbac.
On podsjeća da su u uvoz naoružanja u BiH bile uključene i ukrajinske i ruske letjelice, ali, kako ističe, nema podatke o tome ko ih je unajmljivao.
Pozivajući se na neposredna saznanja, stečena tokom predaje posmrtnih ostataka ruskih i ukrajinskih posada tih letjelica, koje su 1994. i 1995. godine oborile srpske snage u Krajini, Štrbac navodi da je oružje transportovano sa aerodroma u Zagrebu i ostrvu Krk na aerodrom Ćorovići u bihaćkoj enklavi.
“Iznad teritorije Krajine 1994. i 1995. godine oboreni su ukrajinski transportni avion i ruski helikopter sa opremom za noćnu navigaciju sa ukrajinskim, odnosno ruskim posadama.
Pošto sam bio zadužen da pregovaram o vraćanju posmrtnih ostataka sa diplomatskim predstavništvima obje države, dobio sam te podatke”, pojašnjava Štrbac za Srnu.
On ističe i da su predstavnici međunarodne zajednice vrlo aktivno putovali po Hrvatskoj – iz Evropske zajednice, Međunarodnog komiteta crvenog krsta /MKCK/, UN, ali i predstavnici raznih zemalja.
Kako navodi Štrbac, Zagreb, ipak, nije onemogućen da napadne teritoriju pod zaštitom UN, izvrši zločine i protjera stanovništvo.
Pred sudom UN – Haškim tribunalom – nikada nije vođena intenzivna istraga, iako im je “Veritas” dao dokumentaciju.
On podsjeća da su akciju vodili i planirali Petar Stipetić, tada koordinator borbenih djelovanja na pravcu Stara Gradiška – Okučani, zatim Luka DŽanko, Marijan Mareković, Mladen Kruljac i brigadir Gašljević, komandant artiljerije.
“Ovi su još živi, a oni koji su bili iznad njih, a koji su u međuvremenu umrli su: Franjo Tuđman, Gojko Sušak, Janko Bobetko i Imre Agotić. Oni su zajedno isplanirali akciju, ali niko nije do sada odgovarao, niti je otvorena istraga”, zaključuje Štrbac.
U hrvatskoj vojno-policijskoj akciji 1. i 2. maja 1995. godine protjerano je oko 15.000 Srba, koji su vijekovima naseljavali prostor zapadne Slavonije.
Bivši predsjednik Republike Srpske Krajine Milan Martić je, zauzvrat, gađao Zagreb 2. i 3. maja 1995. godine i za to je u Haškom tribunalu kažnjen sa 35 godina zatvora.
Povezani tekstovi
