D.I.C. Veritas

DIC Veritas, 30.10.2015, Saopštenje povodom godišnjice stradanja Srba iz istočne Bilogore

Dana 31. oktobra 1991. godine, napadom na TO Grubišno polje, započela je akcija hrvatske paravojske pod kodnim nazivom „Otkos-10“, koja je imala za cilj likvidirati ili protjerati Srbe sa područja istočne Bilogore, smještenog na sjeverozapadu Hrvatske u trouglu između Bjelovara, Daruvara i Virovitice.

Narod istočne Bilogore, ocjenivši da malobrojne srpske snage, njih oko 400, neće moći dugo izdržati pritisak preko šest puta brojnijih hrvatskih formacija ojačanih tenkovima i dalekometnom artiljerijom, a poučen istorijskim iskustvom iz Drugog svjetskog rata, kada su ih ustaše odvodili i ubijali u logorima Jadovno i Jasenovac, krenuo je u egzodus spašavajući gole živote. Toga i narednog dana, kompletno stanovništvo iz 23 i jedan broj žitelja iz još 15 sela, napustilo je to područje i u izbegličkoj koloni, u kojoj se našlo oko 4.000 ljudi i preko 600 različitih vozila, prešlo u Bosnu, u kojoj se još nije ratovalo. Među njima je bilo i oko 250 pripadnika drugih nacionalnosti, Hrvata, Čeha, Mađara i Roma, dio njih u mješovitim brakovima sa Srbima.

Poslije povlačenja Srba iz istočne Bilogore, uslijedila su ubistva preostalih stanovnika, pljačka, paljevine i miniranja kuća, uključujući i sela u kojima ranije nije ni bilo otpora. U najboljoj ustaškoj tradiciji iz 1941., nastavljeno je rušenje i devastacija pravoslavnih hramova tako da su do temelja izgorjele drvene crkve bilogorskog stila, jedinstveni spomenici kulture nulte kategorije pod zaštitom UNESCO-a: hram sv. Dimitrija u Rastovcu, sagrađen prije 1700. god. i Uspenije Presvete Bogorodice u Donjoj Rašenici iz 1709. godine.

Na području istočne Bilogore, u ratu i poraću, od 1991. do 1997. godine, koliko je do sada utvrđeno, život je izgubilo 65 osoba, većinom srpske nacionalnosti i onih koji su bili u rodbinskim vezama sa srpskim porodicama. Od ukupnog broja stradalih 41 je civil, od kojih je 17 ubijeno prije akcije „Otkos-10“ tokom kampanje zastrašivanja i zlostavljanja, te 23 pripadnika TO, dok su dvojica Srba, koji su ostali u hrvatskoj vojsci i policiji, likvidirani od strane “saboraca”.

Za navedene zločine nad Srbima počinjene u istočnoj Bilogori do sada je odgovarao samo Veljko Marić, pripadniku ZNG iz Grubišinog polja, kojeg je Veće za ratne zločine u Beogradu osudilo na kaznu zatvora od 12 godina zbog ratnog zločina protiv civila zato što je 31. oktobra 1991. godine u selu Rastovac u opštini Grubišno Polje hitcima iz vatrenog oružja ubio Petra Slijepčevića (1926) u porodičnoj kući.

Dok je Marić u srpskim zatvorima izdržavao kaznu, protiv njega je srpsko pravosuđe otvorilo još jednu istragu zbog sumnje da je tokom septembra 1991. u Grubišnom Polju likvidirao Miću Vasiljevića i Vladimira Kučeru, te mučio Zvjezdana Mačka, svi Srbi. Iako istraga nije završena, Marić je u junu ove godine iz Srbije transferisan u Hrvatsku. Prilikom transfera hrvatska strana se obavezala da će nastaviti krivični postupak protiv Marića započet u Srbiji, ali do sada nema potvrde da preuzetu obavezu i ispunjava.

Do Drugog svjetskog rata na području istočne Bilogore živjelo je 18.000 žitelja srpske nacionalnosti, a poslije ustaških zločina u Drugom i onih počinjenih u posljednjem ratu, 2005. godine, po podacima Mitropolije zagrebačko-ljubljanske, preostalo ih je 1.170, uglavnom starijih osoba, dok ih je popis stanovnštva u aprilu 2011. dočekalo manje od 1.000.

U crkvi Svetog Marka u Beogradu, u organizaciji Zavičajnog udruženja “Bilogora”, u nedelju 31. oktobra, sa početkom u 11,00 časova, služiće se parastos stradalim u Grubišnom polju i istočnoj Bilogori u periodu od 1991. do 1997. godine.

 

U Beogradu i Banja Luci, 30.10.2015.

P R E D S J E D N I K

 Savo Štrbac

Povezani tekstovi

facebooktwittergoogle_pluslinkedinmailfacebooktwittergoogle_pluslinkedinmail

Komentari su isključeni.