Pune 32 godine navršile su se danas od ubistva porodice Zec u Zagrebu kada su pripadnici specijalne jedinice MUP-a Hrvatske kojom je komandovao Tomislav Merčep likvidirali Mihajla (38), njegovu suprugu Mariju (36) i njihovu kćerku Aleksandru (12).
Srpsko narodno vijeće (SNV) i Antifašistička liga Hrvatske organizovaće danas komemoraciju povodom ovog tragičniog događaja, a grad Zagreb će mjesto zločina obilježiti podizanjem spomen-ploče.
Komemoracija će biti održana sa početkom u 18.00 časova kod Adolfovca na zagrebačkom Sljemenu, lokalitetu gdje su u noći između 7. i 8. decembra 1991. ubijene djevojčica Aleksandra i njena majka Marija Zec.
Dokumentaciono-informacioni centar “Veritas” ističe da ubistvo porodice Zec 7. decembra 1991. godine u Zagrebu spada u najmonstruoznije likvidacije porodica u ratu u Hrvatskoj zbog njihove etničke pripadnosti, prenosi Srna.
Po Merčepovom naređenju, njegov zamjenik Miro Bajramović naredio je pripadnicima jedinice Igoru Mikoli, Siniši Rimcu, Nebojši Hodaku i Snježani Živanović da privedu Srbina Mihajla Zeca zbog navodnih veza sa krajiškim Srbima.
Mihajla Zeca je prilikom privođenja uveče oko 23.00 časa, ispred njegove kuće u Poljaničkoj ulici na Trešnjevci, ubio Siniša Rimac, navodno u pokušaju bijega.
Nakon Mihajlove likvidacije, Munib Suljić se vratio u Mihajlovu kuću, odakle je izveo njegovu ženu Mariju i njihovu kćer Aleksandru.
Prvo ih je odveo u hotel “Panorama”, a odatle na Sljeme gdje ih je ubio iz vatrenog oružja, a nakon toga naredio ostalim pripadnicima jedinice da njihove leševe bace u jamu za smeće i zatrpaju ih.
Nekoliko dana poslije likvidacije, njihove leševe pronašao je Marijin brat Zlatko Mesić, koji je bio pripadnik MUP-a Hrvatske.
Aleksandrina sestra Gordana i brat Dušan su preživjeli, jer su se sakrili u kući.
Ubrzo po pronalasku leševa, uhapšeni su pripadnici Merčepove jedinice – Munib Suljić, Igor Mikola, Siniša Rimac, Nebojša Hodak i Snježana Živanović, od kojih su neki pred istražnim sudijom priznali ubistva.
Na suđenju je utvrđeno da pred istražnim sudijom nisu imali advokata kojeg su po zakonu morali da imaju, pa su njihovi raniji iskazi izuzeti iz spisa kao nezakoniti, pa su optuženi oslobođeni “u nedostatku dokaza”.
Županijski sud u Zagrebu u maju 2016. godine nepravosnažno je osudio Tomislava Merčepa, tadašnjeg komadanta rezervne jedinice MUP-a Hrvatske na pet i po godina zatvora jer nije spriječio podređene da vrše nezakonita hapšenja, zlostavljanja i ubijanja 31 civila dovedenog iz Zagreba, Kutine, Ribnjaka, Janje Lipe, Bujavice, Međurića, Zbjegovače i Pakračke Poljane od kojih su 23 usmrćena.
Iz činjeničnog opisa presude izostavljeno je 20 žrtava, za koje je, takođe, bio optužen, a za koje se navodno nije moglo utvrditi ko ih je hapsio i likvidirao. Među ubijenima za koje je Merčep osuđen navedena su i imena Mihajla, Marije i Aleksandre Zec.
Vrhovni sud je presudom iz februara 2017. godine preinačio prvostepenu presudu tako što je Merčepu povećao kaznu na sedam godina zatvora, koju je umjesto u zatvorskoj ćeliji povremeno “izdržavao” u elitnoj banji Krapinske toplice.
Hrvatski Vrhovni sud je u martu 2020. godine donio odluku da se osuđeni Tomislav Merčep pusti na uslovnu slobodu nakon izdržane tri četvrtine zatvorske kazne zbog znatno pogoršanog zdravstvenog stanja, ranije krivične neosuđivanosti, potpunog pridržavanja kućnog reda i što je “u cijelosti ostvarena svrha kažnjavanja”.
Merčep je umro u novembru iste godine.
Osim likvidacija četvoročlanih porodica Kozbašić u Petrinji u novembru 1991. godine, Čengić u Erveniku kod Knina u januaru 1992, Radosavljević u Daruvaru u februaru 1992. i Olujić u Cerni kod Županje u februaru 1992. godine, ubistvo porodice Zec spada u najmonstruoznije likvidacije porodica u ratu 90-tih zbog njihove etničke pripadnosti.
Supružnici u ovim porodicama bile su mješovitog srpsko-hrvatskog sastava, osim porodice Radosavljević, u kojoj su oba supružnika bili srpske nacionalnost, navodi “Veritas”.
Povezani tekstovi
