Pred Županijskim sudom u Rijeci, u potpunoj medijskoj tišini, nedavno je održano pripremno ročište za glavni pretres u predmetu protiv optuženog Jure Šimića (63) zbog krivičnog dela ratnog zločina protiv ratnih zarobljenika počinjenog 29. septembra 1991. nad trojicom visokih oficira JNA.
Toga dana, ujutro, pripadnici ZNG RH otpočeli su opšti napad na sve vojne objekte JNA u garnizonu Bjelovar, koji je već 15 dana bio pod totalnom blokadom. Pošto je izostala pomoć viših komandi JNA, a situacija na izmaku dana nije davala nikakvu šansu za dalju uspešnu odbranu, komandant 265. mehanizovane brigade, pukovnik Rajko Kovačević, naredio je obustavu dalje odbrane, odlaganje oružja i predaju vojnika i starešina, nakon čega su pripadnici ZNG ušli u kasarnu iz koje se više nije pružao nikakav otpor.
Optužnicom Županijskog državnog odvjetništva u Rijeci, Šimić se tereti da je kao predsednik regionalnog Kriznog štaba za Bilogorsko-podravsku regiju, nakon ulaska hrvatskih vojno-redarstvenih snaga u kasarnu „Božidar Adžija” na Vojnoviću, u kojoj se predalo šezdesetak oficira i 150 redovnih vojnika JNA, razoružanih i postrojenih na poligonu unutar kasarne, te obučenih samo u potkošulje i pantalone, izdvojio iz grupe prozivanjem trojicu zarobljenika: komandanta pukovnika Kovačevića i njegove pomoćnike, potpukovnika Miljka Vasića i kapetana prve klase Dragišu Jovanovića, zatim naredio grupi od više naoružanih za sada nepoznatih pripadnika hrvatskih vojno-redarstvenih snaga da ih odvedu desetak metara dalje i liše života, što su oni i učinili hicima iz vatrenog oružja.
Prema „Veritasovim” informacijama, Šimić ih je i ubio ispalivši u svakoga od njih po dva metka iz pištolja, a sutradan su, po njegovoj naredbi, građani Bjelovara ulazili u zauzetu kasarnu, u kojoj su bili izloženi leševi ubijenih oficira.
Vojno tužilaštvo u Beogradu je 1992. godine podiglo optužnicu protiv Jure Šimića i njegovih saradnika, koja mu je, preko Veća za ratne zločine u Beogradu, dostavljena u avgustu 2011. radi uručenja, što je „isprovociralo” Hrvatski sabor da u oktobru 2011. donese Zakon o ništavosti određenih pravnih akata pravosudnih tela bivše JNA, bivše SFRJ i Republike Srbije, koji je sprečio dalje postupanje po njoj.
Porodica pokojnog kapetana prve klase Dragiše Jovanovića je u julu 1998. uputila zahtev Haškom tribunalu za pokretanje službene istrage protiv Jure Šimića i njegovih saradnika, ali Tužilaštvo tog suda nikada nije otvorilo službenu istragu.
Županijsko tužilaštvo u Bjelovaru, u maju 2006, nakon što im je Haški tribunal ustupio dokumentaciju, zatražilo je sprovođenje istražnih radnji o ubistvima oficira JNA u bjelovarskoj kasarni protiv nepoznatih počinilaca.
Nakon što su 2006. godine, na godišnjicu ovog događaja, televizije u regionu emitovale snimke na kojima se vide zločini počinjeni nad pripadnicima JNA u kasarni, i nakon što su video-zapisi dospeli u nadležne pravosudne ustanove u Srbiji i Hrvatskoj, Županijski sud u Bjelovaru je protiv Jure Šimića, u novembru 2010. pokrenuo istragu „zbog osnovane sumnje na počinjenje krivičnog dela ratnog zločina protiv ratnih zarobljenika” i odredio mu pritvor, iz kojeg je posle 11 dana pušten da se brani sa slobode.Zbog sporosti i neefikasnosti, istraga protiv Šimića je u međuvremenu prebačena na delegirani Županijski sud u Rijeci, koja je konačno okončana podizanjem optužnice.
Početak glavnog pretresa zakazan je za 8. jun ove godine, kada će biti pozvano četrdesetak svedoka i šest veštaka, među kojima će biti i državljana Srbije. Šimić se brani sa slobode, a u istrazi je poricao odgovornost i tvrdi da je njegova uloga bila politička i logistička te da u sporno vreme nije ni bio u kasarni u kojoj se zločin odigrao. Šimić je veterinar po profesiji, a predstavlja se i kao pisac. Rođen je 1952. u selu Galečić u opštini Tomislavgrad. Početkom devedesetih bio je predsednik Izvršnog veća opštine Bjelovar i predsednik Kriznog štaba Bilogorsko-podravske regije. Za zločine nad pripadnicima JNA, u to vreme jedine legitimne i regularne vojske u državi SFRJ, u čijem sastavu je formalno-pravno bila i Hrvatska, 1991. i 1992. bilo je mnogo sličnih zločina za koje još niko nije osuđen.
Informaciono-dokumentacioni centar ,,Veritas”
