Radio-televizija Srbije (RTS) je iznenada saopštila da neće emitovati najavljeni danski dokumentarni film “15 minuta – masakr u Dvoru” o ratnom zločinu u avgustu 2015. godine – ubistvu deset psihijatrijskih bolesnika u Dvoru na Uni, te evakuisanih iz bolnice u Petrinji.
Javni servis je saopštio da je danski producent zatražio da se odloži emitovanje ovog potresnog filma sa obrazloženjem da bi se dovela u opasnost bezbednost dela filmske ekipe iz Hrvatske zbog brojnih negativnih reakcija na taj film, dotle da se traži smena ministra kulture i čelnika sufinasijera, Hrvatskog audio-vizualnog centra.
Filmska priča “15 minuta-masakr u Dvoru” se, inače, bavi pretežno odgovornošću danskih pripadnika UNPROFOR-a koji su se nalazili u tom području kad je počinjen zločin nad većinom bolesnika srpske nacionalnosti u okviru akcije “Oluja”.
Kroz priču o nerasvetljenom zločinu vodi pripadnik danskog UNPROFOR-a koji se vraća na mesto strašnog događaja – ubistvo nedužnih bolesnika, počinjen dok je on sa svojim kolegama nedaleko mirno stajao.
U filmu se prikazuje scena njegovog susreta sa svedokinjom zločina Ljubicom Janjanin:
Otkazivanje reprize na RTS-u može se okvalifikivati kao džentlmentski komšijski ustupak. Međutim, šta se zamera u Hrvatskoj filmu o zločinu koji nije procesuiran ni u toj državi a ni u Hagu?
Veliku buru izazvala je u Hrvatskoj činjenica da se u filmu pojavljuje general Mile Novaković koji je svojevremeno osuđen u Hrvatskoj za ratne zločine a da se kao konsultant potpisuje kontroverzni predsednik Udruženja “Veritas” Savo Štrbac.
Film, inače, ne markira krivce, osim što konstatuje da su u neposrednoj blizini bili i pripadnici hrvatske i pripadnici srpske vojske.
Zanimljivo je da će ovaj danski film biti uskoro prikazan u Hagu na festivalu “Filmovi koji znače”.
Povodom ovog nesvakidašnjeg razlog otkazivanja reprize danskog dokumentarca, pa i činjenice da je trebalo da taj film bude prikazan drugi put na Javnom servisu, vraćamo se na pitanje koliko su mediji otvoreni za filmove sa temom ratnih zločina počinjenih od pripadnika sopstvenog naroda.
“Realno je problem sa temema koje su i dalje bolne u regionu a koje se tiču ratnih zločina. Teško je naći slot, što bi se reklo modernim jezikom, naročito na televizijama sa nacionalnim frekvencijama. Imam skorašnji primer jednog filma u kome sam učestvovao kao mentor, film u produkciji BIRN-a, koji se tiče zločina kojeg su srpske paravojne snage počinile na Kosovu tokom 1999. godine i koji užasno bolno govori o hladnjačama (koje su prenosile tela pobijenih Albanaca kako bi bili pokopani u skrivenim masovnim grobnicama u Srbiji, op.a.), dakle film o stvarima koje srpska javnost još ne želi da vidi. Taj film, recimo, nije do sada ugledao svetlost dana u Srbiji osim na jednoj maloj zatvorenoj projekciji u Centru za kulturnu dekontaminaciju”, kaže Janko Baljak, dokumentarista.
(Trejler filma “15 minuta – zločin u Dvoru”)
Nenad Stefanović, glavni i odgovorni urednik Informativng programa RTS-a, međutim kaže da Javni servis nije zatvoren za takve fimove. Stefanović iznosi najsvežiji primer, objavljeni dokumantarac o zločinu u Štrpcu: “Ne bih rekao da ima previše takvih ponuda. Imali smo pre mesec dana tender za spoljne produkcije gde su mogli da jave svi oni koji imaju ponude za takve filmove, ne sećam se da sam video i jedan takav film da je prijavljen na tu vrstu javnog konkursa”.
Iskustvo Janka Baljka, autora mnogih dokumentaraca iz vremena 90-ih, drukčije je.
To potvrđuje i iskustvo nezavisne produkcije Arhitel. Lazar Lalić iznosi najsvežiji primer: “Film Svedoci koji je urađen prošle godine o zločinima nad kosovskim Albancima ponuđen je trima televizijama sa nacionalnom frekvencijom, međutim, nije emitovan, odbijen je. Jedino je emitovan na TV B92 Info”.
Ovih dana u gradovima u Srbiji počinje jednokratno promotivno prikazivanje dokumentarca mladog autora Ognjena Glavonića “Dubina dva” o masovnim grobnicama u Batajnici.
Hoće li ga videti veći auditorijum od festivalske publike i gledalaca u nekoliko nevelikih sala raznih domova kulture, ili će podeliti sudbinu Arhitelovog “Svedoka” ili Baljkovog “Vukovara”, na to pitanje znaćemo odgovor narednih meseci.
Povezani tekstovi
