Beograd — Ni 27 godina od hrvatske akcije “Maslenica” u kojoj je ubijeno više stotina srpskih civila i vojnika do sada niko nije odgovarao.
Za akciju u kojoj je hrvatska vojska napala zaštićenu zonu UN u Ravnim Kotarima niko još nije odgovarao ni pred međunarodnim ni pred domaćim sudovima, podsetio je dokumentacioni centar “Veritas”.
Kako se navodi, akcija Hrvatske vojske na južne delove tadašnje Republike Srpske Krajine počela je 22. januara 1993. godine i to u toku sprovođenja “Vensovog plana” kojim je RSK stavljena pod zaštitu mirovnih snaga UN.
“U ovoj agresiji najviše su stradala tri srpska sela – Islam Grčki, Kašić i Smoković, kao i etnički mešovita sela – Murvica, Crno, Zemunik Gornji, Poljica i Islam Latinski. Srbi iz pomenutih sela su pobijeni, prognani ili odvedeni u zatvore i logore. Njihova bogata imanja su opljačkana, opustošena i uništena, a kulturni spomenici, groblja i crkve devastirani, oskrnavljeni ili porušeni”, navodi se u saopštenju.
“Veritas” je ukazao da je u toj akciji pobijeno ili nestalo 348 Srba, od čega 55 civila prosečne starosti 60 godina.
“Među žrtvama se nalazi i 34 žene, prosečne starosti 57 i troje dece do 12 godina”, dodaje se.
To udruženje je navelo da još nije poznata sudbina 11 ljudi, od čega je šest civila, među kojima tri žene.
“Operaciju ‘Maslenica’ su planirali i izveli Janko Bobetko, Ante Gotovina, Ante Roso, Mirko Norac i Mladen Markač, uz znanje i odobrenje Franje Tuđmana, tadašnjeg predsednika države i vrhovnog komandanta oružanih snaga RH, koji su već tada bili ili su naknadno unapređani u činove generala. U vreme ove agresije načelnik artiljerije sektora ‘Velebit’ bio je kosovski Albanac, do 1991. oficir JNA, Agim Čeku (od 1999. na Kosovu obavljao dužnosti komadanta OVK i Kosovskog zaštitnog korpusa, predsednika vlade i ministra snaga bezbednosti), od čijih granata je, usled neselektivnog granatiranja po dubini područja opština Benkovac i Obrovac, najviše i stradalo civila”, saopšteno je.
“Veritas” je naveo i da je na tom području, prema popisu iz 1991. godine, u Kašiću, Smokoviću i Islamu Grčkom živelo gotovo 3.000 ljudi, mahom Srba, dok je dvadeset godina kasnije bilo nešto malo više od 300 ljudi, bez oznaka nacionalne pripadnosti.