1989.
Održan je tajni sastanak predsjednika Predsjedništva SR Hrvatske i SR Slovenije, Ive Latina i Janeza Stanovnika, na kome su razgovaralo o zajedničkoj saradnji u traženju pomoći izvan zemlje u cilju ostavrivanja nezavisnosti Hrvatske i Slovenije.
1991.
* Predsjednik Arbitražne komisije Robert Badinter uputio je Konferenciji Mišljenje (br. 1) o pravnopolitičkom status SFRJ:
1.ARBITRAŽNA KOMISIJA KONSTATUJE DA:
a) Mada je SFRJ do sada zadržala svoj međunarodni subjektivitet, naročito u međunarodnim organizacijama, republike su izrazile želju za nezavisnošću:
- Slovenija referendumom decembra 1990 godine, kome je sledila Deklaracija o nezavisnosti od 25. Jula 1991. godine, potvrđeno je 8. oktobra 1991.;
- Hrvatska, referendumom održanim maja 1991. kome je sledila Deklaracija o nezavisnosti od 25. juna 1991., suspendovana na tri meseca, pa potvrđena 8. oktobra 1991.
- Makedonija, referendumom održanim u septembru 1991., za suverenu i nezavisnu Makedoniju u okviru asocijecije jugoslovenskih država.
- BiH rezolucijom o suverenosti prihvaćenoj u Paralamentu 14. oktobra 1991., čija se valjanost osporava od strane srpske zajednice u BiH.
b) Sasatav i rad osnovnih organa federacije, bilo da je to savezno Predsedništvo, Savezno veće, Veće republika i pokrajina, SIV, Ustavni sud ili savezna armija više ne dosežu kriterijume sudelovanja i predstavljanja svojstvene federalnoj državi.
c) Pribegavanje sili dovelo je do vojnog sukoba između različitih delova federacije što je izazvalo smrt hiljada ljudi i dovelo do ogromnog razaranja za samo nekoliko meseci. Vlasti federacije i republika pokazale su se nemoćne da obezbede poštovanje jednog za drugim dogovora o prekidu vatre zaključenih pod okriljem EZ ili OUN.
2. U SKLADU SA TIME ARBITAŽNA KOMISIJA JE MIŠLJENJA:
- da je SFRJ u procesu raspadanja;
- da je na Republikama da reše one problem državne sukcesije koji mogu proizaći iz ovog procesa u skladu sa principima i pravilima međunarodnog prava uz posebnu pažnju prema ljudskim pravima naroda i manjina;
- da je na onim republikama koje to žele da zajednički deluju na stvaranje nove asocijacije koja bi imala demokratske institucije po njihovom izboru.
* Na održanoj sjednici SSNO u Beogradu usvojena je “Direktiva o upotrebi oružanih snaga u narednom period za pripremu i izvođenje borbenih dejstava”. Direktivu je potpisao Savezni sekretar general Veljko Kadijević.
* Građani Splita oduševljeno su pozdravili prve brodove Hrvatske ratne mornarice, prilikom uplovljavanja u splitsku luku.
* U Zelenci kod Karlovca započeta razmjena zarobljenika TO SAO Krajine i JNA s jedne strane i Hrvatskih oružanih snaga s druge strane.
* Predsjednik Hrvatske Franjo Tuđman primio je u Barseloni nagradu CIMEN-a (Centra za etničke manjine i nacije) za zasluge u ostvarivanju prava malih naroda i manjina.
* U okviru ofanzivne operacije „Papuk 91“ hrvatske snage su nadirale prema selima koja su već ranije bila napuštena i u kojima su ostali samo stari i nemoćni i u akciji „oslobađanja“ pobili su preostalo mahom starije i nemoćno stanovništvo. Neki su ubijeni dok su čuvali stoku, većina je ubijena i spaljena u svojim kućama koje nisu ni napuštali jer su bili stari ili nepokretni: Tako ju u Batinjanima u svojoj kući ubijen Miloš Jovo (1909), u Čečavcu su ubijeni i spaljeni supružnici Radić Mila (1919) i Radić Jovo (1919), u Jeminovcu je ubijen i zapaljen nepokretni Mijatović Mile (1907) i supružnici Radmilović Milan (1910) i Milka (1909) u Ruševici su ubijeni i spaljeni Čičković Kata (1910), Miličić Jagoda (1911), Ranosavljević Stevo (1928), sestre Trlajić Anđa (1925) i Trlajić Ljuba (1929), Vasić Đuro (1912), supružnici Ranosavljević Mihail (1905) i Ana (1909). U Sinlijama je ubijen Bamborač Nikola (1930) dok je čuvao stoku u okolini sela, a supružnici Živković Jagoda (1918) i Živković Jovan (1914) i Bamburač Svetozar (1920) su ubijeni i spaljeni u svojim kućama. U Subockoj su ubijeni Žegarac Kata (1903) i Žegarac Milan (1937). U Šnjegaviću su ubijeni Milošević Mileva (1938), supružnici Protić Draga (1931) i Protić Milan (1928) i Milanova majka Protić Bosiljka (1908), Protić Ljubomir (1938), Protić Stanko (1922), supružnici Radmilović Anka (1938) i Radmilović Milan (1935), majka i sin Radmilović Ilija (1951) i Radmilović Anka (1927), Ranisavljević Željko (1965), Stanković Anđa (1926), Živković Janko (1924), Živković Nikola (1950) i Stanković Bosiljka (1927). U Vučjaku Čečavskom su mučeni, ubijeni i spaljeni Carević Ljubica (1926), Carević Milan (1920), Dulić Jagoda (1917), Dulić Kata (1917), Dulić Radojka (1943), majka i sin Ivanović Branko (1964) i Ivanović Mileva (1944), Starčević Anđa (1928) i Starčević Jagoda (1905), Starčević Milka (1919), Starčević Rajko (1956), Šimić Milka (1914), Šimić Marija (1937), Šimić Milka (1930), Dulić Mile (1952) Starčević Milaka (1943) i Božić Rade (1920). Za sporovođenje ove „oslobodilačke akcije“ bile su zadužene 123. i 121. brigada iz Nove Gradiške.
1993.
* Hrvatske vlasti pozvale su visoskog crkvenog velikodostojnika SPC Mitropolita zagrebačko-ljubljanskog gospodina Jovana da se vrati u Zagreb, jer je njegovo sjedište od semptembra 1991. preseljeno u Ljubljanu zbog nemogućnosti da obavlja svoje crkvene dužnosti.
* Prema istraživanju londonskog lista “Independenta”, uprkos embargu na uvoz oružja, bivše jugoslovenske republike se i dalje snabdjevaju oružjem iz raznih zemalja. List navodi podatak da je Hrvatska nedavno prokrijumčarila najmanje 16 ruskih helikoptera MI -17, a da je bosanska (muslimanska) armija dobila supermoderno naoruženje, uključujući i 8 helikoptera tipa “Hind”.
1994.
*Završen je samit EZ u Esenu (Njemačka). Usvojeno je posebno saopštenje o situaciji u bivšoj Jugoslaviji. Izražena je zabrinutost zbog ponovnog zaoštravanja sukoba u Bosni, osuđena povreda zaštićene zone Bihaća “od strane oružanih snaga bosanskih Srba”, kao u povreda međunarodne granice od strane srpskih jedinica iz Krajine. Zatraženo je hitno uspostavljanje primirja i omogućavanje prolaza humanitarnih konvoja. Pružena je podrška prijedlozima Kontakt-grupe za rješenjem sukoba u BiH. Zvanični predstavnik njemačke vlade rekao je da bi primirje u Bosni, pre svega u Bihaću omogućilo otvaranje dijaloga o ukidanju sankcija prema SRJ. Komentarišući Deklaraciju samita, šef italijanske diplomatije, Antonio Martino, rekao je da je “nezamjenjiva uloga Srbije u rešavanju konflikata”.
1995.
*Rusija je pozvala MKSJ u Hagu da “zamrzne pravnu procedure” protiv predsjednika RS Radovana Karadžića i komandanta GŠ VRS generala Ratka Mladića.
Veritas.info
Povezani tekstovi
