Prema zvaničnom saopštenju Komisije za nestala lica Vlade Republike Srbije, juče je na Institutu za sudsku medicinu Medicinskog fakulteta u Beogradu, uz prisustvo člana porodice, obavljena identifikacija posmrtnih ostataka jednog pripadnika bivše JNA srpske nacionalnosti, stradalog tokom oružanih sukoba na prostoru bivše SFRJ, ali se ne navodi i identitet žrtve.
U saopštenju se navodi i da je nakon zauzimanja kasarne “Božidar Adžija” u Bjelovaru u septembru 1991. godine, od strane paravojnih formacija Hrvatske, grupa pripadnika bivše JNA, među kojima je bilo i ovo lice, odvedena na “Kišovu farmu” gdje je mučena, streljana i pokopana na đurbištu farme. Takođe se navodi da su posmrtni ostaci stradalog lica preuzeti od htvatske strane 1997. godine kao NN lice i sahranjeni na groblju Lešće u Beogradu, te da je nakon ekshumacije posmrtnih ostataka sa ovog groblja radi utvrđivanja identiteta, od Međunarodne komisije za nestala lica (ICMP) dobijen pozitivan DNK izveštaj, i da će sahrana posmrtnih ostataka biti obavljena u skladu sa izraženom željom porodice, ali se ne navodi i identitet žrtve.
Zbog Veritasova zalaganja za princip da svaka žrtva, bez obzira kojoj je strani za života pripadala, mora imati ime koje se mora javno navesti i kada se identifikuju i sahranjuju njeni posmrtni ostaci, objavljujemo osnovne lične podatke te okolnosti, vrijeme i mjesto stradanja juče identifikovane žrtave.
Žrtva se zove MIRKO Dušana OSTOJIĆ, rođen 15.06.1962. godine u Hrvatskoj Kostajnici, sa prebivalištem u Rosuljama, opština Hrvatska Kostajnica. Mirko je krajem septembra 1991. godine iz rodnog mjesta otišao u Bjelovar u posjetu rođacima gdje se kao i drugi Srbi, usljed opšteg napada pripadnika Zbora narodne garde (ZNG) Republike Hrvatske na sve vojne objekte JNA u garnizonu Bjelovar, koji su već 15 dana bili pod totalnom blokadom, sklonio u kasarnu “Božidar Adžija” u kojoj se zatekao 29. septembra 1991. godine kad je komadant 265. mehanizovane brigade pukovnik Rajko Kovačević, pošto je izostala pomoć viših komandi JNA, a nastala situacija nije davala nikakvu šansu za dalju uspješnu odbranu, naredio obustavu daljnje odbrane, odlaganje oružja, predaju vojnika i starješina i njihovo postrojavanje u krugu kasarne, nakon čega su pripadnici ZNG-a ušli u kasarnu iz koje se više nije pružao nikakav otpor.
Po ulasku ZNG u kasarnu streljani su komandant Kovačević i njegovi pomoćnici, potpukovnik Miljko Vasić i kapetan prve klase Dragiša Jovanović. U kasarni na Vojnoviću, pored pomenutih oficira, poginula su još sedmorica pripadnika JNA (Zoran Krstić, Šukri Keljani, Ljubiša Lazić, Nedeljko Jovetić, Ejupi Bertoli, Goran Radovanovi i Milorad Đorđević), a zarobljeno je 59 oficira, podoficira i građanskih lica na službi u JNA i oko 250 vojnika, koji su, nakon fizičkih i psihičkih zlostavljanja u logorima u Bjelovaru, razmjenjeni 9. novembra iste godine u Bosanskom Šamcu.
Šestorica zarobljenih lica: Radovan Barberić, Zdravko Dokman, Radovan Gredeljević, Ivan Hosjak, Boško Radonjić i Mirko Ostojić izdvojeni su i zatvoreni u policijsku stanicu, odakle su ih, četiri dana kasnije, izvela uniformisana lica sa fantomkama na glavama i streljali ih iste noći u šumi Česma, nedaleko od mjesta Malo Korenovo. Sa njima je bio i civil Savo Kovač iz Bjelovara, koji je, igrom slučaja, iako je zadobio tri prostrelne rane, preživio strijeljanje.
Za opisane zločine nad civilima i pripadnicim JNA, tada jedine legitimne i regularne vojske u državi SFRJ, u čijem sastavu je u to vrijeme formalno-pravno bila i Hrvatska, iako je bilo i prijava pred Haškim tribunalom i optužnica pred Vojnim sudom u Beogradu i suđenja pred hrvatskim sudovima, još niko nije osuđen.
Počev od 2001. iz zajedničkih, masovnih i pojedinačnih grobnica, uključujući i ekshumacije u organizaciji samih porodica, ekshumirano je ukupno 1.635 posmrtnih ostatka Srba sa područja Hrvatske i bivše RSK, uključujući i one koji su živjeli i ratovali na njihovoj strani (1.524 u RH, 91 u BiH i 20 u R. Srbiji), od čega je do sada identifikovano 1.264 posmrtnih ostatataka, dok ih još 371 čeka na identifikaciju (svi sa područja RH).
Trenutno se na VERITAS-ovom spisku nestalih nalazi još 1.540 osoba srpske nacinalnosti koji su nestali u periodu 1991–1995. na području Hrvatske i bivše RSK, među kojima je 1.102 civila, od čega 436 žena. VERITAS trenutno raspolaže podacima za više desetina poznatih mjesta ukopa sa 163 posmrtna ostatka na području Hrvatske, pokopanih uglavnom pod oznakom “nepoznat”, koji i dvadeset sedam godina po prestanku rata, isključivo zbog opstrukcije hrvatske strane, čekaju na ekshumaciju i identifikaciju.
U Beogradu i Banja Luci, 11. maj 2022.
P R E D S J E D N I K
Savo Štrbac
Povezani tekstovi
