Hrvatska vojska (HV) je 21. juna 1992. godine napala položaje srpske teritorijalne odbrane na Miljevačkom platou u blizini Drniša i preuzela kontrolu nad 7 sela.
Uoči napada hrvatska strana je od srpske zatražila suzdržavanje od eventualnih provokacija zbog održavanja “Međunarodnog festivala deteta”, koji je taj dan trebao započeti u Šibeniku, da bi to isto jutro bezobzirno napala srpske položaje.
Bio je to prvi veći napad vojnih snaga RH na Republiku Srpsku Krajinu (RSK) nakon što je UNPROFOR preuzeo ulogu zaštitnih snaga na području RSK.
Savet bezbednosti UN-a 30. juna iste godine donosi Rezoluciju 762 kojom osuđuje akciju i traži povlačenje hrvatskih snaga na početne položaje, što Hrvatska ignoriše.
Tužan epilog tog mučkog napada je 40 ubijenih srpskih teritorijalaca, od kojih su većina masakrirani nakon predaje. I umesto da njihova tela vrate porodicama, hrvatske vlasti naređuju srpskim zarobljenicima, pod pretnjom smrću, da ih bacaju u krašku jamu namđenjenu za glomazno smeće.
Hrvatska radiostanica Split, u maniru krajnjeg cinizma, više puta je emitovala imena poginulih srpskih boraca uz zvuke srpske nacionalne himne sa raznim psovkama.
Od 17. jula do 1. septembra iste godine, hrvatska strana je srpskoj preko UNPROFORA predala 21 telo, koja su bila nepokopana ili pokopana van jame, i kosti izvađene uz pomoć speleologa iz pomenute jame spakovane u 20 vreća izmešanih sa kostima životinjskog porekla, što je umnogome otežavalo identifikaciju.
Od delova kostiju i delova tela na srpskoj strani je sastavljeno 40 posmrtnih ostataka, od čega je 28 identifikovano i sahranjeno u porodične grobnice, dok je 12 neidentifikovanih pokopano u zajedničku grobnicu na Novom groblju u Kninu, gde se i danas nalaze. Posle pada RSK, ni međunarodna zajednica ni hrvatska država nisu pokazali nikakav interes da se ti posmrtni ostaci ekshumiraju i identifikuju savremenijom DNK-a metodom.
Sedamnaest preživelih zarobljenika su, nakon mučenja u zatvorima „Kuline“ u Šibeniku, „Lora“ u Splitu i „Kerestinac“ u Zagrebu, razmenjeni u Nemetinu 14. avgusta 1992. godine.
Zločin na Miljevačkom platou zabeležen je i na video traci od onih koji su ga i počinili, koja se neposredno posle događaja, kao svojevrsni horor film, iznajmljivala po video klubovima širom Evrope.
Nakon dugogodišnjeg vođenja krivičnog postupka, Županijski sud u Splitu je, u septembru 2014, osudio dvojicu pripadnika Hrvatske vojske (HV), Antu Babca (1965) na 3 godine i 8 meseci i Mišu Jakovljevića (1971) na 3 godine zatvora, zbog ubistva ratnog zarobljenika Miroslava Subotića (1935), pripadnika TO RSK iz kninskog sela Ervenik, koja kazna im je potvrđena i presudom Vrhovnog suda RH od 6. septembra 2017.
Za zločin na Miljevačkom platou, bez obzira na postojanje obilja validnih dokaza, koji su dostavljeni svim relevantnim domaćim i međunarodnim organizacijama i institucijama koje se bave zaštitom ljudskih prava i ratnim zločinima, pred Haškim tribunalom niko nije procesuiran.
U Beogradu, 20.06.2024.
P R E D S J E D N I K
Savo Štrbac
Povezani tekstovi
