1991.
* Nastavljeni su žestoki vojni okršaji između hrvatskih snaga i jedinica JNA u TO- SAO Krajine širom Hrvatske: u Pakracu, Daruvaru, Valpovu, Vinkovcima, Murvici, Posedarju…
1992.
* Na zasjedanju Skupštine RSK, predsjednik Goran Hadžić rekao je da je srpskom narodu u RSK jedino mjesto u savezu svih srpskih dražva, dok je predsjednik Vlade RSK Zdravko Zečević odbacio “specijalni status” u okviru Hrvatske, a kao prioriteteni zadatak je istakao uskraćivanje mandata tadašnjem Državnom komiteteu SRJ za saradnju sa UNPROFOR-om, na čelu sa Milanom Panićem.
* Kopredsjednici Mirovne konferencije o Jugoslaviji Sajrus Vens i lord Dejvid Oven razgovarali su u Beogradu sa predsjednikom SRJ Dobricom Ćosićem i tom prilikom je dogovoren početak razgovora predsjednika SRJ i Hrvatske Ćosić-Tuđman oko nesređenih međudržavnih pitanja. Takođe je postignut poseban dogovor o detaljima koji se tiču Prevlake, saglasno zajedničkom zvaničnom izvještaju od 11. septembra.
1993.
* Predsjednik RH Franjo Tuđman je u Njujorku u dva navrata govorio u SB UN i pred Generalnom skupštinom UN-a. U tim prilikama oštro je optužio Srbe za produženje krize u Hrvatskoj, a SB UN je povodom odlučivanja o francuskom prijedlogu rezolucije o produženju mandata mirovnih snaga UN-a u Hrvatskoj postavio ultimativne uslove za eventualno produženje mandata: 1. da UNPROFOR sprovede razoružavanje srpskih snaga, 2. da uspostavi kontrolu na svim graničnim prelazima između Hrvatske i SRJ i Hrvatske i BiH, 3. da se uspostavi hrvatska vlast u tzv. ružičastim zonama.
* Paralamentarna skupština Savjeta Evrope je na zasjedanju u Strazburu kritikovala sprovođenje embaraga UN-a, protiv Srbije i Crne Gore zato što koči upućivanje humanitarne pomoći, ali je podvukla da su za postojeću situaciju ipak “odgovorne srpske i crnogorske vlasti”.
1995.
* Udruženje izbjeglica i prognanika u SRJ je, u ime 700.000 izbjeglih lica sa prostora RH, uputilo Generalnoj skupštini UN-a, povodom proslave 50 godina osnivanja UN, apel u kome je rečeno: Skupština UN i SB imaju moralnu odgovornost da osude članicu UN koja je izvršila najveći genocid nad građanima svoje zemlje druge nacionalnosti.”
* Na današnji dan ubijeno je devet mještana sela Varivode, svi ubijeni bili su civili koji nisu htijeli napustiti svoja ognjišta i koji su povjerovali hrvatskim vlastima da se onima koji nisu učestvovali u ratu neće ništa desiti. Ubijeni su Jovan Berić (75), Špiro Berić (55), Radivoj Berić (69), Marija Berić (69) Mirko Pokrajac (84), Dušan Dukić (59), Marko Berić (82), Milka Berić (67) i Jovan Berić (56). Zbog krivičnog djela ubistva iz koristoljublja, kako je okarakterisan ovoj zločin, Županijsko tužilaštvo u Zadru je 1996 podiglo optužnicu protiv bivših Hrvatskih vojnika Nikole Rašića, Ivana Jakovljevića, Pere Perkovića, Ivice Petrića, Zlatka Ladovića i Nediljka Mijića. Iste godine su, iako su neki od njih u istrazi priznali zločin, oslobođeni optužbe usljed nedostataka dokaza.
* U večernjim satima u selu Kolarina, opština Benkovac Marijo Dukić, Gojko Ljutić i Neven Brčić su se dovezli do kuće Petra Bote (1935) i naredili mu da im preda svoje ovce, i dok su Ljutić i Brčić tovarili ovce Dukić je smaknuo Petra ispalivši u njega dva metka. Županijski sud u Zadru 1998. osudio je Dukića na 6 godina zatvora, ali mu je sledeće godine povodom Dana državnosti umanjena kazna za dvije godine.
Veritas.info
Povezani tekstovi
