OD STALNOG DOPISNIKA “NOVOSTI”
Hrvatska javnost bruji o najnovijem “istorijskom” otkriću zagrebačkog “Nacionala”. Reč je o 1942. godini, u kojoj postoji “rupa” u biografiji
PRVI hrvatski predsednik i bivši general JNA Franjo Tuđman, radio je 1942. godine u Ministarstvu domobranstva Nezavisne Države Hrvatske, sudeći po istorijskim dokumentima do kojih je došao i koje je objavio zagrebački “Nacional”. Taj detalj iz svoje biografije Tuđman je zatajio, a prve tragove koji su vodili otkriću izneo je Josip Manolić.
Redakcija zagrebačkog nedeljnika u svom istraživanju došla je do dokumenata koji otkrivaju gde je Tuđman boravio tih ratnih godina, a jedan od njih ukazuje da je sam Tuđman tvrdio kako je zaposlen u Ministarstvu oružanih snaga NDH.
Postoje i dokumenti iz policijske arhive iz kojih se vidi na kojoj je adresi bio prijavljen i gde je boravio u Zagrebu dok je Ante Pavelić bio na čelu NDH. Tako do sada potpuno nepoznati papiri otkrivaju da je on stanovao u Hercegovačkoj ulici u Zagrebu, koji je delio sa jednim novinarom, a deo toga otkriva i Manolić u svojoj novoj knjizi “Špijuni i domovina” koja uskoro izlazi u Zagrebu.
Taj deo Tuđmanove prošlosti nikada niko nije istražio i postojala je “rupa” u njegovoj biografiji od godinu-dve. Sam Tuđman o tim prvim godinama rata nije mnogo govorio, već je samo isticao detalj kada se odlučio da ode u partizane. U jednoj enciklopediji je naznačeno da je kao levičar bio pritvoren 1940. godine, a da je njegova porodica podržavala Hrvatsku seljačku stranku.
TUĐMANOVO MINISTARSTVO
HRVATSKO domobranstvo bio je od 1942. godine naziv za oružane snage NDH. Delilo se na kopnenu vojsku, mornaricu i vazdušne snage, a dezerterstvo je bilo stalno na dnevnom redu fantomskog Pavelićevog ministarstva.
U sastavu oružanih snaga NDH bilo je 130.000 ljudi, a zakletva koju je propisalo ministarstvo u kojem je radio i Tuđman je glasila: “Prisežem Bogu svemogućem i sveznajućem, kunem se svim što mi je na svetu drago i sveto, dajem poštenu reč, da ću Nezavisnoj Državi Hrvatskoj i poglavniku kao njenom predstavniku uvek biti veran”.
Zvanično je uvek naglašavano da je 1941. godine Franjo Tuđman prekinuo školovanje i uključio se u antifašistički pokret, ali o tome da je radio u Ministarstvu domobranstva do sada nije bilo ni reči. Njegovi biografi samo su napisali da je 1942. godine postao član Komunističke partije Jugoslavije i da je delovao na području severozapadne Hrvatske i bio rukovodilac ilegalne partizanske štamparije.
Iako je sedamdesetih godina, posle hrvatskog proleća, Franjo Tuđman bio osuđen na zatvorsku kaznu zbog nacionalizma, Josip Broz Tito ga je uvek branio i čak poručio “Tuđmanu ne pakovati”. Nova otkrića iz Tuđmanove biografije svakako će da izazovu razne polemike u Hrvatskoj, jer je Tuđman i kao visoki oficir JNA, ali i kasnije, osuđivao ustaški pokret i bio veoma kritičan prema NDH.
Činjenica da je i sam radio u sistemu koji je formirao Pavelić mnogo toga menja i otvoriće istoričarima nove puteve.
Kada je reč o Josipu Manoliću, on je devedesetih godina bio jedan od najbližih saradnika Franje Tuđmana i njegov čovek od poverenja. Manolić se sa Tuđmanom razišao u vreme kada mu je leđa okrenuo i Stjepan Mesić. Prva knjiga Manolićevih memoara izazvala je različite reakcije, a druga najavljena knjiga dosta je eksplozivnija i otkriva mnoge nepoznate detalje ne samo iz Tuđmanovog života, već iz vremena posleratne Jugoslavije.
J. KERBLER
Povezani tekstovi
