Prema izveštaju međunarodne organizacije “Reporteri bez granica”, tokom ratnih sukoba od 1991. do 1995. poginulo je ukupno 75 novinara, snimatelja i fotoreportera
PRE neki dan obeležena je godišnjica ubistva članova iz šabačke ekipe RTS: novinara Zorana Amidžića, snimatelja Bore Petrovića i asistenta snimatelja Dejana Milićevića, te urednika Radio Šapca Sretena Ilića, koje se desilo 9. oktobra 1991. godine na Baniji na putu Petrinja – Glina.
Automobil u kom su se nalazili napadnut je iz zasede i izrešetan sa više od dvesta metaka. Pretpostavlja se da su ekipu RTS napale hrvatske vojne ili paravojne snage, pošto su se podaci iz njihovih novinarskih beležnica ubrzo pojavili u hrvatskoj štampi.
Ovaj zločin još nije razrešen, niti su utvrđene ubice i nalogodavci.
Prema izveštaju međunarodne organizacije “Reporteri bez granica”, tokom ratnih sukoba od 1991. do 1995. poginulo je ukupno 75 novinara, snimatelja i fotoreportera, od toga 45 na području bivše Jugoslavije.
Rat na Kosovu i Metohiji i bombardovanje odneli su još novinara. Od 1991. do 2001, prema podacima UNS, 39 novinara i medijskih radnika, koji su radili za srpske redakcije, ubijeno je, kidnapovano, nestalo ili izgubilo život pod nerasvetljenim okolnostima. Leto i jesen 1991. na Baniji bili su kobni za više novinara, kako domaćih tako i stranih.
Nemački novinar Egon Škotland, dopisnik lista “Zidojče cajtung”, bio je prvi novinar koji je poginuo u ratu devedesetih na području bivše Jugoslavije. Bilo je to 26. jula 1991. Na prilazu hrvatskom selu Jukinac kod Gline, na vozilo u kojem su se nalazili nemački novinari, otvorena je vatra pri čemu je Škotland pogođen. Iskrvario je na putu do bolnice. Vest o njegovom stradanju, koja je potresla nemačku javnost, bila je povod za osnivanje asocijacije “Novinari pomažu novinarima” koja je kasnije prerasla u nemački ogranak “Reportera bez granica”.
Za ubistvo nemačkog novinara po komandnoj odgovornosti tereti se Dragan Vasiljković, poznatiji kao Kapetan Dragan, koji je u julu ove godine, nakon devet i po godina provedenih u ekstradicionom pritvoru u Australiji izručen u Hrvatsku, gde još čeka na završetak istrage.
Snimatelj HTV Gordan Lederer poginuo je 10. avgusta 1991. dok je snimao hrvatske vojnike u akciji na brdu Čukur iznad Hrvatske Kostajnice. Novinar Vlado Mareš i snimatelj Veljko Đurović su 11. avgusta navodnog snajperistu koji je usmrtio Lederera intervjuisali za informativni program RTS. Po pisanju “Hrvatskog tjednika” od 22. avgusta 1991. reč je o Milanu Zoriću, koji je u odsutnosti bio i osuđen na Županijskom sudu u Sisku 1999. godine. No, na njegovu žalbu Vrhovni sud Republike Hrvatske je u septembru 2002. odbio optužbu jer je Vojni sud u Zagrebu u ovom postupku obustavio krivični postupak zbog primene Zakona o opštem oprostu.
Ruski novinari Vladimir Nogin i Genadij Kurenoj, beogradski dopisnici TV kompanije Ostankino, krajem avgusta 1991. krenuli su kolima iz Beograda na Baniju da na licu mesta snime vruće reportaže. Prvog septembra 1991. njihovo putovanje je prekinuto u zoni borbi između Srba i Hrvata u okolici Hrvatske Kostajnice. Od tada su za ruskim novinarima tragale različite komisije i instance, uključujući i nekoliko komisija koje je imenovala ruska Duma, ali rezultati njihovih istraga nisu davali odgovor na pitanje šta se dogodilo i kakva je sudbina nesretnih reportera. Hrvati su odgovornost za njihovu smrt prebacivale na “srpske pobunjenike” a Srbi na “hrvatske secesioniste”, dok su se članovi komisija ruske Dume žestoko konfrontirali po tom pitanju. Njihovi posmrtni ostaci do danas nisu pronađeni. Ni za njihovu smrt nije niko odgovarao.
Francuski novinar Pjer Blačet, specijalni izvestilac za francuske medije, zajedno sa švajcarskim novinarom Patrikom Đigantijem, ličnim vozilom nedaleko od kasarne JNA u gradu Petrinja 19. septembra 1991. godine naletio je na protivtenkovsku minu. Tom prilikom Blančet je poginuo, a Patrik Điganti je teško ranjen. Ni za ovaj događaj niko nije procesiuran.
U Topuskom je u aprilu 2014. održan državni stručni skup učitelja i nastavnika istorije na temu “Domovinski rat – Banovina u Domovinskom ratu” u organizaciji hrvatske Agencije za odgoj i obrazovanje. Među predavačima bio je i osnivač i predsednik Agencije za istraživanje ratnih sukoba, penzionisani pukovnik Ivica Pandža Orkan, koji je održao predavanje na temu “Stradavanje novinara na Banovini – Pucanj u istinu o Domovinsko ratu”. Spomenuo je sve stradale novinare na Baniji, osim srpskih.
Istražujući ubistvo nekih novinara na Baniji na pitanje “ko ih ubi”, najčešće sam dobijao odgovor: “Ubi ih rat. Našli su se u pogrešno vreme na pogrešnom mestu”.