Predsednica organizacije porodica srpskih žrtava rata iz Prijedora Zdravka Karlica, svedočeći u odbranu Ratka Mladića, priznala da je u toj opštini bilo zločina nad nesrpskim civilima, ali tvrdi da je bilo sela koja nisu napadana i da je većina prijedorskih Muslimana napustila grad pre početka sukoba
Nakon jednomesečne pauze dokazni postupak odbrane Ratka Mladića nastavljen je iskazom Zdravke Karlice, predsednice Organizacije porodica poginulih boraca i nestalih civila opštine Prijedor. Organizacija se, navela je, bavi samo srpskim žrtvama, a svedokinja je u izjavi odbrani navela informacije o događajima u Prijedoru za koje je saznala uglavnom iz “druge ruke”, odnosno od svog pokojnog muža i njegovih saboraca iz Prijedorske brigade.
Njen muž Zoran Karlica učestvovao je, kaže, u pregovorima o predaji oružja Muslimana izKozarca u maju 1992. godine. Rekao joj je da je postignut dogovor, ali da su nakon nekoliko dana muslimanski ekstremisti odlučili da ipak ne predaju oružje, a zatim su 24. maja napali srpsku vojnu kolonu. To je, kaže, dovelo do obračuna nakon kojeg su u grad počele da pristižu muslimanske izbeglice iz Kozarca. Njen muž je učestvovao i u borbama u selu Hambarine 22. maja, kao i u odbrani srpske opštine Prijedor od napada koji je 30. maja 1992. godine predvodio Hrvat Slavko Ećimović. Zoran Karlica je tom prilikom ranjen i umro je sedam dana kasnije u bolnici u Beogradu. Posthumno je odlikovan i po njemu je nazvan jedan trg u Prijedoru.
Tužilac Amir Zec je u unakrsnom ispitivanju ukazao da je taj trg pre rata nosio Lenjinovo ime, a da su mnoge druge ulice nakon 1995. godine preimenovane i nazvane po srpskim herojima iz poslednjeg rata i ranije istorije. Svedokinja se tome nije suprotstavila, a reagovao je predsedavajući sudija Ori/Orie pitajući koja je relevantnost dokaza o preimenovanju ulica. “Od početka iskaza smo već videli toliko nevažnih dokaza, a sada se to dešava i u unakrsnom ispitivanju, što veće ne ohrabruje”, upozorio je predsedavajući.
Relevantni delovi iskaza današnje svedokinje odnose se na odlazak nesrpskog stanovništva iz Prijedora. U izjavi je navela, a u sudnici potvrdila, da je većina njih grad napustila pre početka sukoba, kao i da su sela Ćela i Puharska primer da nesrbe niko nije dirao u područjima iz kojih nije bilo napada na srpske jedinice, pa su tamo mogli ostati i mirno živeti do kraja rata. Civili su, objašnjava, ta dva sela napustili “tek” u leto 1995. godine kada su se pojavile srpske izbeglice iz Krajine da na području Prijedora “potraže smeštaj”.
Sudija Ori je pitao da li su u selima iz kojih je bilo napada muslimanski i hrvatski civili ubijani, a svedokinja je rekla da je na jednom sastanku sa predstavnicima žrtava saznala da je u Prijedoru ubijeno 256 muslimanskih žena i 10 devojčica, što je za nju “bio šok”. Kada su prošle godine počela hapšenja počinilaca zločina u selu Zecovi, saznala je, kaže, da se tamo dogodilo ubistvo muslimanskih žena i dece. Priznaje da zna i da su nesrpski civili zatvarani u prijedorskim logorima Keraterm, Omarska i Trnopolje. Tužilac je u unakrsnom ispitivanju ukazao da su nesrbi napadani u selu Puharska, kao i da su razorene džamija i katolička crkva, ali svedokinja o tome ne zna ništa.
Nakon Zdravke Karlice, odbrana je na klupu za svedoke izvela Rajka Kalabića, člana ratnog Kriznog štaba opštine Ključ.
Povezani tekstovi
