Bivši komandant Sedmog bataljona u Prvoj romanijskoj brigadi Sarajevsko-romanijskog korpusa na suđenju Ratku Mladiću, svedočio da su sarajevski civili žrtve odluke Armije BiH da iz naseljenih mesta otvara vatru na položaje bosanskih Srba. Slavko Gengo negira da se na civile namerno pucalo kao i da je sa položaja VRS u Mrkovićima ispaljena granata na pijacu Markale u februaru 1994. godine
Iskazom Slavka Genga, bivšeg komandanta Sedmog bataljona Prve romanijske brigade Sarajevsko-romanijskog korpusa, odbrana Ratka Mladića nastoji da dokaže da su dejstva Vojske Republike Srpske bila defanzivnog karaktera, a “jedini ratni cilj” vojske bosanskih Srba je bila “zaštita sopstvenog naroda, teritorija i ognjišta”. Odbrana, takođe, nastoji da ospori odgovornost VRS za granatiranje pijace Markale 5. februara 1994. godine, u kojem je ubijeno 66 a ranjeno je 140 osoba.
U sažetku izjave svedoka koju je branilac pročitao u sudnici se navodi da su snage Armije BiH okružile VRS na sarajevskom ratištu, otvarale su vatru iz pokretnih bacača i razmeštale se u naseljima u kojima je živelo civilno stanovništvo. Takođe su, tvrdi svedok, otvarali snajpersku vatru na autobuse, civilne automobile i druga vozila duž puta Vogošća – Hreša – Pale. Gengo tvrdi da su uzvraćajući vatru, jedinice VRS gađale isključivo neprijateljske borbene položaje i “nisu imali nameru terorišu civile”.
U sažetku izjave svedoka se, takođe navodi, da niko iz njegovog bataljona nije čuo minobacačku vatru na dan incidenta na pijaci Markale. Zbog sumnji da je granata na sarajevsku pijacu ispaljena sa položaja VRS u Mrkovićima, iz Glavnog štaba VRS je 6. februara 1994. godine, tvrdi svedok, upućena inspekcija sastavljena od pripadnika komande brigade, SRK i UNPROFOR. Gengo u izjavi tvrdi da je od francuskog pripadnika UNPROFOR nekoliko dana kasnije saznao da je “istraga ustanovila da sa položaja 7. bataljona nije otvorena vatra na tržnicu Markale”.
Pozivajući se na dokumente UNPROFOR i VRS, tužilac je u unakrsnom ispitivanju sugerisao da komisija koju su činili i pripadnici UNPROFOR, nikada nije obišla položaje Sedmog bataljona Prve romanijske brigade. U dokumentima se, ukazao je tužilac, ne pominje poseta i pregled Mrkovića ali je svedokostao pri tvrdnji da su pripadnici UNPROFOR tada obišli položaje njegovog bataljona.
Gengo je u unakrsnom ispitivanju potvrdio i da je Sedrenik gde je, prema optužnici, 6. marta 1995. ranjen četrnaestogodišnji Tarik Žunić bio “naspram položaja njegove brigade”. Potvrdio je takođe da su na tom području živeli civili ali da je obaveza Armije BiH bila da ih skloni sa područja u kojima su se vodile borbe. Njegova dužnost, kaže svedok, bila je da obezbedi precizno gađanje legitimnih vojnih ciljeva. “Ne mogu ja udaljiti civile od njihovih oruđa”, rekao je Gengo.
Odgovarajući na pitanja sudije Orija/Orie, svedok je ponovio da je isključivo uzvraćao vatru otvaranu sa položaja Armije BIH. Ako su se ti položaji nalazili u naseljenom području, bilo je neminovno da dođe do civilnih žrtava. Civili su bili “kolateralna šteta”, rekao je Gengo.
Tužilac je svedoku takođe predočio naređenje komandanta SRK generala Stanislava Galića od 26. januara 1994. godine, da se izvrši “snažan pritisak na muslimanske snage u Sarajevu i oslobodi niz lokacija”. Svedok je negirao da je to naređenje podrazumevalo ofanzivne operacije. Jedinice SRK su “samo popravljale taktičke položaje a nisu pomerale linije unapred” objasnio je Slavko Gengo koji sutra nastavlja svedočenje.
Povezani tekstovi
