Dokumentaciono informativni centar Veritas saopštio je danas, povodom godišnjice stradanjas Srba u hrvatskoj vojno-policijskoj operaciji „Oluja“, da se u evidenciji te organizacije nalaze imena 1.856 poginulih i nestalih Srba tokom i posle akciji, od čega je do sada rasvetljena sudbina 1.019 osoba.
BEOGRAD – Dokumentaciono informativni centar Veritas saopštio je danas, povodom godišnjice stradanjas Srba u hrvatskoj vojno-policijskoj operaciji „Oluja“, da se u evidenciji te organizacije nalaze imena 1.856 poginulih i nestalih Srba tokom i posle akciji, od čega je do sada rasvetljena sudbina 1.019 osoba.
Na evidenciji nestalih vodi se još 837 osoba, od čega 613 civila, među kojima je 308 žena, navodi se u saopštenju.
Veritas precizira da su 1.206 osoba (65 odsto) bili civili, od kojih je oko tri četvrtine bilo starije od 60 godina.
Među žrtvama se nalazi 546 (29 odsto) žena, od kojih su oko četiri petine bile starije od 60 godina.
„Hrvatska izbegava bez valjanog razloga ekshumacije i poznatih mesta ukopa sa oko 214 posmrtnih ostataka, pokopanih uglavnom pod oznakom “nepoznat”, što je jedinstven slučaj na području bivše Jugoslavije, kao što bez pravog razloga oteže i sa identifikacijama 349 ekshumiranih posmrtnih ostataka“, istakao je predsednik Veritasa Savo Štrbac.
Kako se dodaje protiv krajiških Srba (oko 230.000 žitelja sa oko 30.000 vojnika) angažovano je oko 200.000 hrvatskih vojnika, od kojih je direktno u operaciji učestvovalo 138.500 pripadnika HV-a, MUP-a i HVO-a.
„Ako se tome dodaju snage ABiH i NATO, agresora je bilo više nego stanovnika u Krajini, a omjer vojnika bio je najmanje 7:1 u korist agresora“, konstatovao je Štrbac.
Za nekoliko danas slomljen je otpor Srpske vojske Krajine (SVK), od kojih je 1.500 pripadnika preživelo zarobljavanje.
Ognjište je napustilo više od 220.000 Srba, dok je oko 3.200 starih i nemoćnih, koji nisu hteli ili mogli da napuste svoj dom, na silu poslato u logore za civile.
„Iako je bilo očigledno da je hrvatska vlast preduzela ovu agresiju zbog optiranja teritorije bez srpske većine koja je na njemu živela, Savet bezbjednosti UN-a, osim “snažne osude hrvatske vojne ofanzive velikih razmera” nije doneo bilo kakve kaznene mere protiv agresora“, podseća Štrbac.
Najveći paradoks te agresije, kao i onih koje su joj prethodile, nalazi se u činjenici što je agresor bila članica UN-a, a Krajina zona pod zaštitom iste organizacije i što su neke druge članice te organizacije odobrile i učestvovale u agresiji, ističe Štrbac.
„I umesto da Hrvatska, i bez naloga Međunarodnog suda pravde, odustane od slavljenja “akcije etničkog čišćenja i masovnih zločina” kao dvostrukog državnog praznika, od prošle godine u državnu proslavu “Oluje” uvrstila je i koncert poznatog proustaškog pjevača Marka Perkovića “Tompsona”“, ističe Štrbac.
Prema njegovim rečima, obećanja o zaštiti manjinskih nacionalnih prava koja su dali hrvatski zvaničnici na dan ulaska te države u EU pre tri godine na Trgu Bana Jelačića u Zagrebu, pretvorila su se u svoju suprotnmost – srpska zajednica je postala još minornija, obespravljenija i napadanija, smatra Štrbac.
„Na sve to, međunarodna zajednica, uključujući NATO i EU, čija je Hrvatska u međuvremnu postala članica, ćuti kao što je ćutala i pre 21 godinu“, zaključio je Štrbac.
Povezani tekstovi
