Na ulazu u Jastrebarsko kod Zagreba nedavno je osvanuo bilbord – “Grad Jastrebarsko – prijatelj dece”, čime su se lokalne vlasti pohvalile statusom dobijenim 2013. godine.
Međutim, u ovom gradu ne postoji nijedna oznaka ili tabla koja ukazuje da je tokom Drugog svetskog rata u ovom mestu bio jedan od svega tri “specijalizovanih” koncentracionih logora za decu kroz koji je za samo nekoliko meseci 1942. prošlo 3.336 dece, od čega je najmanje 450 preminulo ili ubijeno!
Putokazi ne postoje ni za lokalno groblje gde se nalazi statua majke sa mrtvim detetom u naručju, a na jednoj od turističkih atrakcija ovog grada – dvorcu Erdedi – ne postoji čak ni spomen-tabla da se tu nalazio “karantin” za decu transportovanu iz logora Gornja Rijeka. Sem u samoj zgradi dvorca, deca su zatvarana u barakama pored koje su služile kao italijanska konjušnica.
Bruka u Sisku
Aneta Lalić, voditelj Programa kulture u Srpskom narodnom veću iz Zagreba, kaže da ma koliko nekome može zvučati apsurdno, slučaj iz Jastrebarskog nije i “najradikalniji” primer odnosa Hrvatske prema događajima iz Drugog svetskog rata.
- Za razliku od mnogih mesta gde su spomenici uništeni, statua majke sa mrtvim detetom na groblju u Jastrebarskom nije srušen i svake godine na tom mestu održavamo komemoraciju. Međutim, mnogo je eklatantniji primer nesuočavanja s prošlošću u Sisku. Zgrada koja je tokom Drugog svetskog rata služila kao zatvor za decu, 1991. godine je preimenovana u “Kristalna kocka vedrine”, a taj ironičan naziv do danas nije promenjen – ističe Aneta Lalić.
Predsednik Srpskog demokratskog foruma iz Zagreba Veljko Džakula ocenjuje da je postavljanje table o “gradu – prijatelju dece”, najblaže rečeno – ironično.
- Ne može grad koji je bio jedini dečji logor na svetu da sada bude prijatelj dece. Postavljanje takve table je cinizam s njihove strane, to odudara od iskrenosti – kaže Džakula.
I Savo Štrbac, direktor Veritasa, ukazuje da je postavljanjem ovakve table na ulazu u grad poslata “dvosmislena poruka”.
- Moguće je da je tabla postavljena u najboljoj nameri, ali, nažalost, neko namerno ili slučajno nije želeo da izbegne jasnu “dvosmislenost” u toj poruci koja se mogla izbeći postavljanjem barem jedne spomen-table – kaže Štrbac.
Istoričar dr Veljko Đurić Mišina, v. d. direktora Muzeja žrtava genocida, komentarišući postavljanje table u Jastrebarskom ističe da u tome vidi samo nastavak hrvatskog “novog tumačenja krvave srpske prošlosti”.
- Fra Dionisije Juričev 1941. godine je u selu Stazi kod Crvenog Boka na Baniji kazao da “nije greh ubiti ni malo dete u kolevci ako ono smeta ustaškom pokretu”. Dobro znamo da danas nova tumačenja te krvave srpske prošlosti započinju na Kaptolu, u nedeljniku “Glas koncila”, od Stjepana Razuma, direktora Arhiva Nadbiskupije zagrebačke, jezuite Vladimira Horvata, koji je do poslednjeg rata služio u crkve Sv. Petra i Pavla u Makedonskoj ulici u Beogradu – zaključuje direktor Muzeja genocida.
Đ. Barović – Vesti
Povezani tekstovi
