Jedan od najtežih zločina nad Srbima na području opštine Sisak u ratu devedesetih prošlog vijeka desio se u ranim jutarnjim časovima 22. avgusta 1991. godine kada su pripadnici hrvatske policije i Zbora narodne garde, ničim izazvani, u transporterima sa oznakama JNA “protutnjali“ kroz srpska sela: Blinjski Kut, Kinjačka, Brđane, Čakale, Blinjska Greda, Bestrma i Trnjani, nasumice pucajući na lokalno stanovništvo, kojom prilikom su ubili 15 civila i više desetina ranili.
Uubijeni su: Ranko Martinović (42), Nenad Pajić (40), Stevo Simić (54), Lazo Stanić (57), Ljuban Tatišić (59), Mladen Vranešević (53), Milan-Mišo Vučinić (47), Dragan Bekić (39), Dragan Biškupović (45), Željka Boinović (23), Pero Crljenica (50), Nedjeljko-Neđo Čajić (45), Ratko Đekić (73), Milan Kladar (51) i Radovan Kragulj (36).
Prosječna starost ubijenih bila je 48 godina. Najmlađa žrtva je Željka Boinović po zanimanju tekstilna radnica, koja je ustreljerna kroz prozor u kući njenog djeda Miloša Vraneševića u Trnjanima. Svi ubijeni, osim Željke, bili su oženjeni. Iza njih je ostalo 32 djece, 18 sinova i 14 kćeri.
U krvavom pohodu na srpska sela napadače su zaustavili mještani sela Brđani, koji su se, čuvši pucnjavu kroz druga sela, na brzinu organizovali i postavili uspješnu zasjedu.
Poslije ovoga događaja, Srbi iz capraških srpskih sela više nisu odlazili na posao u Sisak, već su organizovali odbranu svojih sela i kuća, a uskoro su formirali i opštinu koju su, po području na kojem se nalaze pomenuta sela, nazvali Caprag, sa sjedištem u Gradusi, koja je bila u sastavu Republike Srpske Krajine (RSK).
Do sada niko nije krivično odgovarao za zločin u capraškim selima. Krivičnu prijavu, podnesenu od strane porodica žrtava protiv četvorice “zengovaca” zbog krivičnog djela ratnog zločina protiv civilnog stanovništva, odbacilo je Županijsko državno tužilaštvo u Sisku u septembru 2006. godine, uz obrazloženje “da su njihovi rođaci ubijeni u oružanom sukobu između paravojnih grupa tzv. SAO Krajine i Hrvatske vojske ili su kolateralna šteta tog oružanog sukoba”.
Tužbe za naknadu štete porodica ubijenih hrvatski sudovi su odbili zbog zastare i nedostatka dokaza o sudjelovanju pripadnika HV-a u štetnom događaju, uz obavezu da oni državi naknade parnične troškove, koji su se kretali i do više hiljada evra.
Neki od tih postupaka dospjeli su i pred Evropski sud za ljudska prava u Strasburu, koji je odbacio njihove zahtjeve zbog proteka roka od 6 mjeseci između “posljednje istražne radnje ili njihova saznanja o neefikasnosti istrage na nacionalnom nivou” i podnošenja zahtjeva tom sudu.
Prema Veritasovim podacima, u Sisku i okolnim mjestima, u ljeto i jesen 1991. godine, likvidirano je najmanje 119 lica srpske nacionalnosti, od čega 97 (82%) civila, među kojima 11 žena. Od ukupnog broja likvidiranih, 80 ih je sahranjeno a za posmrtnim ostacima ostalih i dalje se traga.
U Beogradu i Banjaluci, 21.08.2024.
P R E D S J E D N I K
Savo Štrbac
Povezani tekstovi
