Tenk JNA uništen u sukobu sa ZNG, Vukovar 1991.
Napomena: Tekst je objavljen 01.12.2014. u Večernjim novostima pod naslovom “Vukovar žmuri na srpske žrtve”
Hrvatska je 18. novembra obilježavala godišnjicu Vukovarske bitke, koji je odlukom Hrvatskog sabora iz 1999. proglašen Danom sjećanja na žrtvu Vukovara 1991. godine. U jedinstvenoj koloni sjećanja, sa više desetaka hiljada učesnika iz cijele Hrvatske, koja se kretala od vukovarske bolnice do Memorijalnog groblja, bili su i predsjednik, premijer i cijela Vlada te brojni saborski zastupnici, predstavnici diplomatskog zbora, Katoličke crkve, veteranskih udruženja i političkih stranaka.
Hrvatski i srpski izvori, uključujući i Vikipediju , slažu se u definisanju ovog događaja: bitka za Vukovar je 87- dnevna opsada Vukovara od strane JNA, uz pomoć raznih srpskih lokalnih i dobrovoljačkih snaga od avgusta do novembra 1991. tokom rata u Hrvatskoj. Bitka se završila porazom lokalnog Zbora narodne garde (ZNG), velikim razaranjem grada i velikim brojem mrtvih i izbjeglih. Bitka je bila značajan simbolički gubitak za Hrvatsku, koja je kontrolu nad ovim gradom povratila tek u januaru 1998. u tzv. mirnoj reintegraciji SBO u njen ustavno-pravni poredak.
O ostalim elementima ove bitke, sukobljene strane se ne slažu ni u čemu, posebno ne po pitanju jačine i gubitaka sopstvenih i protivničkih snaga koje su učestvovali u ovoj bitci. Što je još gore, svaka strana ima više različitih podatka o ovim elementima bitke.
Po hrvatskoj Vikipediji, JNA je imala stalno angažovanih 30. 000 vojnika, a u trenutku zauzimanja grada oko 80.000; 1.600 tenkova i oklopnih transportera; 980 oruđa zemaljske artiljerije; 350 protuvazdušnih topova sa 750 cijevi za djelovanje po zemaljskim ciljevima.
Po istom izvoru hrvatska strana je imala oko 1.800 do najviše 2.000 ljudi u samom gradu, a pred sam pad grada, najviše 6.700; 26 tenkova i oklopnih transportera; 52 topa do 100 mm; 32 topa preko 100 mm; 1 VBR te 68 minobacača.
Po srpskoj Vikipediji, JNA je imala око 36.000 vojnika u zavisnosti od faze bitke, a hrvatska 1.800, dok nema podataka o angažovanim materijno tehničkim sredstvima.
Po najnovijim hrvatskim izvorima (vusz.hr), u bitci za Vukovar ubijene su 1.624, a ranjeno 1.219 osoba, dok je nakon “okupacije” u logore u Srbiju odvedeno oko 8.000 vukovarskih branitelja i civila, a iz potpuno razrušenog grada prognano oko 22.000 Hrvata i ostalog nesrpskog stanovništva. Neki drugi izvori (indeks.hr), pored iznesenih brojki, navode da je u “agresiji na Vukovar i okupaciji toga grada ubijeno ili poginulo oko 3.600 branitelja i civila”. Na Ovčari je ubijeno 200 pripadnika ZNG-a i civila odvedenih 19. novembra iz Vukovarske bolnice. Na strani JNA, po više hrvatskih izvora (Vikipedija, Večernji list…), poginulo je 5.000-15.000, a ranjeno 5.000-30.000 vojnika, uništeno je 300 – 600 tenkova i oklopnih vozila i 20-25 aviona i helikoptera.
Po srpskoj Vikipediji, na strani JNA, “po nezvaničnim srpskim procjenama”, bilo je 1.103 poginula i 2.500 ranjenih vojnika, a na strani ZNG, “prema zvaničnim hrvatskim procjenama”, bilo je 921 poginulih, 770 ranjenih i 1.527 zarobljenih.
Na području Vukovara u toku 1991., prema podacima “Veritasa”, poginulo i nestalo je najmanje 350 ljudi srpske nacionalnosti. Ove žrtve su isključivo Vukovarci, civili ili pripadnici TO, od kojih je oko stotinjak odvedeno “na informativne razgovore” prije početka Vukovarske bitke, sa kojih se nikada nisu vratili. Do početka Vukovarske bitke grad Vukovar je napustilo 13.734 Srbina, dok ih je u Vukovaru ostalo 12.000. Pošto žrtve na strani JNA službeno nikada nisu objavljene ni kao brojke ni kao imena, ne znamo da li su i ove uključene u žrtve na njenoj strani.
Ne ulazeći u istinitost ovih podataka, očito je da je žrtava bilo mnogo i na jednoj i na drugoj strani, i vojnih i civilnih.
Indikativan je omjer branilaca i napadača, posebno žrtava i sa jedne i sa druge strane, što otvara mnoga pitanja kao što su: kako su tako male hrvatske snage uz to slabo naoružane, mogle da nanesu tolike gubitke višestruko brojnijoj i dobro naoružanoj armiji kao što je bila JNA, zašto se još sa hrvatske strane manipuliše sa brojem žrtava i zašto se ne objavljuju podaci o žrtvama sa druge strane.
A zabrinjavajuća je činjenica da ni ove godine, 23 godine od Vukovarske bitke i 19 od završetka rata, u “danu sjećanja” nisu ni spomenute srpske žrtve i što u “koloni sjećanja” nije bilo domaćih Srba. Toga dana Srba u Vukovaru, u gradu u kojem ih po zadnjem popisi ima više od trećine, kao i predhodnih godina, bilo je veoma malo. Većina ih je, u strahu za ličnu bezbjednost, napustila grad, a oni koji su ostali klonili su se bliskih susreta sa učesnicima kolone sjećanja. Suživot, šta to bijaše?
23.11. 2014.
